اتصالات مورد استفاده در بادبند

اتصالات مورد استفاده در بادبند کدام هستند؟
به طور کلی، دو نوع اتصال اصلی شامل اتصالات ساده و یا خمشی (صلب) در سازه های قابی مورد استفاده قرار می گیرند.

اتصالات ساده، دارای انعطاف پذیری بالاتری هستند. در طراحی این اتصالات فرض می شود که ابزار اتصال می توانند با دوران خود، نیروهای برشی را به راحتی بین عضوهای مختلف انتقال دهند.

در طرف مقابل، اتصالات صلب اجازه دوران ندارند. به همین دلیل، نیروهای برشی مستقیما به ابزار اتصال اعمال می شوند. با توجه به ویژگی های سیستم های قاب مهاربندی شده، استفاده از اتصالات ساده به همراه پیچ و مهره، گزینه متداول تری برای اجرای بادبند است.

اتصالات مهاربندی از اهمیت بالایی در عملکرد سازه در برابر بارهای جانبی برخوردار هستند. از این رو، نظارت بر نصب صحیح این اتصالات الزامی است.

سیستم های مهاربندی کدام هستند؟
در نمای جانبی و دید از بالای ساختمان های چندطبقه، تیر و ستون ها معمولا به صورت مجموعه ای از المان های عمود بر هم دیده می شوند.

در سیستم های قاب مهاربندی شده، به منظور افزایش مقاومت سازه در برابر نیروهای جانبی، نصب بادبندها بین المان های عمود بر هم (تیرها و ستون ها) انجام می گیرد.

به این ترتیب، انواع سیستم های اصلی اجرای بادبند بر اساس محل اجرا را می توان به موارد زیر تقسیم بندی کرد:

• سیستم مهاربندی قائم.
• سیستم مهاربندی افقی.

سیستم مهاربندی قائم چیست؟
در سیستم مهاربندی قائم، المان های بادبند بین دو ردیف از ستون های مجاور نصب می شوند. این سیستم، علاوه بر انتقال بارهای افقی به فونداسیون، در برابر حرکت جانبی کل سازه نیز مقاومت می کند.

تصویر زیر، مسیر توزیع و انتقال بارهای مختلف توسط سیستم مهاربندی قائم را نمایش می دهد.

در سیستم های قائم می توان از بادبند قطری به شکل ضربدری یا منفرد استفاده کرد. در بادبند ضربدری، نسبت طول به ضخامت بیشتر است و بادبند تنها در برابر نیروهای کششی مقاومت می کند.

در این حالت، بادبندهای کششی به همراه تیرهای کف هر طبقه، مقاومت لازم برای تحمل بارهای جانبی را فراهم خواهند کرد.

در مجموع، سیستم های مهاربندی قائم برای مقاومت در برابر نیروهای باد، نیروهای افقی معادل (نواقص هندسی سازه) و آثار مرتبه ی دوم (مانند اثر پی-دلتا) طراحی می شوند.

به منظور فراهم کردن مقاومت کافی در برابر نیروهای جانبی در هر دو جهت (بر روی پلان سازه) و مقاومت در برابر نیروهای پیچشی حول محور عمودی سازه، اجرای بادبند باید حداقل بر روی سه سطح عمودی بر روی سازه صورت بگیرد.

استفاده از بادبندهای بیشتر، پایداری سازه را افزایش می دهد. در ساختمان های چند طبقه و بزرگ، معمولا چندین بادبند بر روی سطوح عمودی نصب می شوند.

علاوه بر تعداد، جهت گیری سطوح عمودی مورد استفاده برای نصب بادبند نیز بر روی پایداری و نحوه شکست سازه تأثیرگذار است.

مهاربندی بر روی حداقل دو سطح در جهت های عمود بر هم، از رخ دادن شکست نامتقارن در سازه جلوگیری می کند.

به علاوه، مهاربندی بر روی چند سطح عمودی از بخش های مهم سازه، احتمال تخریب پیشرونده را کاهش می دهد.

انتخاب محل اجرای بادبند نیازمند دقت و احتیاط بالایی است. به طور کلی، مهاربندی در سطوح خارجی، باعث مقاومت سازه در برابر نیروهای پیچشی می شود.