کاربرد وال پست در عمران و سازه

کاربرد وال پست چیست؟
کاربرد اصلی وال پست، ساخت میانقاب های سازه ای و غیر سازه ای مقاوم در برابر زلزله است. از کاربردهای دیگر این المان می توان به نگهداری پنجره، درب، پرداخت داخلی، نمای بیرونی، عایق و تأسیسات اشاره کرد.

علاوه بر این، وسایل آویزی را نیز می توان به محل قرارگیری وادار متصل کرد. به این ترتیب، بار کمتری به دیوار وارد خواهد شد و در هنگام زلزله نیز احتمال افتادن این وسایل کاهش خواهد یافت.

در مجموع، وال پست نیز مانند بادبند یک المان نگهدارنده یا به طور دقیق تر، نگهدارنده دیوار است.

محل استفاده از وال پست کجاست؟
با وجود کاربردهای مختلف وال پست، این المان اغلب در میانقاب، تقاطع دیوارهای غیر سازه ای، کنار بازشو و جان پناه مورد استفاده قرار می گیرد. وال پست را می توان در اسکلت های فلزی و بتنی اجرا کرد.

اجرای وال پست در میانقاب:
میانقاب، دیواری است که محدوده داخلی قاب های فولادی یا بتنی را پر می کند. پروفیل های وال پست درون میان قاب اجرا می شوند و عملکرد لرزه ای آن را بهبود می بخشند.

در این مقاله، به معرفی الزامات اجرایی وال پست در میان قاب خواهیم پرداخت.

اجرای وال پست در تقاطع دیوارهای غیر سازه ای:
یکی دیگر از کاربردهای وال پست، جداسازی دیوارهای متقاطع است. در این حالت، وادار در محل اتصال دو دیوار متقاطع اجرا می شود. تصویر زیر، نحوه به کارگیری وادار در این حالت را نمایش می دهد.

اجرای وال پست در کنار بازشو:
وال پست در اجرای درب و پنجره های بزرگ نیز کاربرد دارد. در صورتی که ابعاد بازشو (پنجره یا درب) بزرگ تر از 2.5 متر باشد، اجرای نعل درگاه و وادار در دو طرف بازشو الزامی خواهد بود. 

نکته: عدم اجرای وادار در کنار بازشوهای کوچک به مقاومت آن ها در برابر بارهای وارده و به کارگیری المان های تقویت کننده بستگی دارد.

اجرای وال پست در جان پناه:
به منظور مهار لرزه ای جان پناه، توصیه می شود حداقل ارتفاع آن 1.2 متر و حداقل ارتفاع ستون های پیرامونی بام 1.35 متر باشد.

به این ترتیب، در صورت زیاد بودن فاصله بین دو ستون، استفاده از وادار میانی می تواند فاصله آزاد را کوتاه و عملکرد لرزه ای جان پناه را بهبود بخشد.

نکته: برای مهار لرزه ای جان پناه می توان از وادار بتنی نیز استفاده کرد.