بتن اتوکلاو شده چیست؟
«بتن هوادار اتوکلاو شده» (Autoclaved Aerated Concrete) یا بتن AAC، یکی از انواع بتن های سبک است که به صورت پیش ساخته تهیه می شود.
بتن اتوکلاو اغلب به شکل بلوک ساختمانی برای ساخت عضوهای باربر و غیر باربر نظیر دیوار و پارتیشن مورد استفاده قرار می گیرد.
این نوع بتن به همراه فوم بتن، از پرکاربردترین انواع بتن اسفنجی هستند. در انتهای این مقاله، این دو بتن را با یکدیگر مقایسه می کنیم.
بتن اتوکلاو با عنوان های متعددی شناخته می شود که از رایج ترین آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
تاریخچه بتن هوادار اتوکلاو شده:
در سال 1923 میلادی (1302 شمسی)، یک معمار سوئدی به نام «اکسل اریکسن» (Axel Ericksson)، حق اختراع نوع جدیدی از بتن های سیمانی با عنوان «بتن گازی» (Gas Concrete) را به ثبت رساند.
در سال 1929 میلادی (1308 شمسی)، تولید صنعتی این نوع بتن با عنوان بتن هوادار اتوکلاو شده یا بتن AAC شروع شد.
بخش عمده پیشرفت و توسعه این نوع بتن توسط شرکت های اروپایی صورت گرفته است.
ایتونگ از «شیل آلوم» (Alum Shale) به عنوان عامل کف زا در محصولات خود استفاده می کرد. مطالعه بر روی ذخایر شیل آلوم نشان داد که مقدار کمی اورانیوم طبیعی در این مواد وجود دارد.
این مسئله باعث آزاد شدن گاز رادیواکتیو رادون در ساختمان های ساخته شده با بلوک های ایتونگ می شد.
فرمول جدید ارائه شده توسط ایتونگ (بتن هوادار اتوکلاو شده سفید)، به عنوان جدیدترین فرمول ساخت بتن AAC شناخته می شود.
از آن زمان تا کنون، شرکت های زیادی در سراسر دنیا (به خصوص اروپا و آسیا) اقدام به تولید بتن اتوکلاو کرده اند.
در سال های اخیر، با وجود کاهش قابل توجه تولید بتن AAC در اروپا، این محصول در کشورهای آسیایی با استقبال و گسترش زیادی همراه بوده است. بتن هوادار اتوکلاو شده در ایران با عنوان بلوک هبلکس شناخته می شود.