فلزات به عنوان پرکاربردترین مواد مورد استفاده برای ساخت لوله در سیستم های پایپینگ در نظر گرفته می شوند.
دلیل این موضوع، امکان دستیابی به خصوصیات مکانیکی منحصر به فرد در مواد فلزی است. فلزات معمولا از استحکام و شکل پذیری بالایی بهره می برند.
تعیین استاندارد لوله:
استانداردهای مختلفی برای تعیین ویژگی های مواد به کار رفته در لوله ها و دیگر اجزای سیستم های پایپینگ وجود دارند.
ASTM، یکی از کامل ترین استانداردها برای تعیین ترکیبات سازنده لوله، فیتینگ و فلنج است. علائم معرف استاندادرهای تعیین مشخصات مواد در ASTM به صورت زیر است:
به عنوان مثال، استاندارد ASTM A105/A105M-02، مشخصات و فرآیند متالورژی فولاد کربنی برای پایپینگ را مشخص می کند.
یکی از مهم ترین مراحل برای انتخاب ماده مناسب اجزای پایپینگ، تعیین استاندارد مبنا و بررسی خصوصیات فیزیکی و مکانیکی قطعات معرفی شده در آن استاندارد است.
عیار فولاد:
عیار (مشخصات مکانیکی) فولاد قابل استفاده برای پایپینگ در استاندارد ASTM با حروف A (فولاد نرم) تا E نمایش داده می شود.
حروف بالاتر به معنای مقاومت تسلیم و میزان کربن بیشتر (در صورت غیر آلیاژی بودن) است. به عنوان مثال، عیارهای لوله فولاد کربن بدون درز در استاندارد ASTM A106 عبارت هستند از:
متدوال ترین ماده مورد استفاده برای پایپینگ:
فولاد کربنی (CS)، متدوال ترین ماده مورد استفاده برای اجرای سیستم های پایپینگ است. کربن، ماده ای است که باعث سخت شدن انواع مختلف فولاد می شود.
فولاد کربنی، دارای عیارهای مختلف با مشخصات مکانیکی متفاوت است که هر یک برای ساخت لوله در صنایع خاص مورد استفاده قرار می گیرند.
به طور کلی، فولاد کربنی بر اساس محتوای کربن به سه دسته کم کربن، با کربن متوسط و با کربن بالا تقسیم بندی می شود.
ASTM A106 و ASTM A53، پرکاربردترین عیارهای مورد استفاده برای پایپینگ توسط لوله های فولاد کربنی هستند.
آلیاژهای فولادی:
فولاد ضد زنگ کروم دار:
فولاد ضد زنگ:
فریتی:
دوپلکس (آستنیتی و فریتی):
مارتنزیتی (سری 400):
پیر سخت شده:
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
