در سازه های فضاکار شبکه ای تک لایه، ناپایداری موضعی گرهی یکی از خطرناکترین شکل های ناپایداری است که از طریق فروجهش گرهی روی می دهد. پدیده فرو جهش گرهی ممکن است دارای اثر دینامیکی باشد که در اثر فرو جهش محلی ایجاد می شود. هنگامی که یک فرو جهش گرهی محلی رخ می دهد، اثرات دینامیکی همراه با تغییر حالات تعادل، غالباً شامل کمیته ای بزرگی از انرژی بوده و می تواند منجر به خرابی بخش اعظم یا کامل سازه شود.مطالعات انجام یافته مربوط به رفتار سازه های فضاکار فرم آزاد، بسیار اندک بوده و محدود به چند نمونه سازه فضاکار فرم آزاد اجرا شده است. از نمونه های اجرا شده، می توان موارد زیر را نام برد:
همچنین دو نوع ناپایداری در سازه های فضاکار می تواند اتفاق بیفتد
یک سازه با مشخصه نرم شوندگی غیرخطی، پایداری خود را از طریق کمانش ناگهانی به یک مود تغییر شکل که با مود اولیه تغییر شکل مطابقت دارد، از دست می دهد. اما در ناپایداری نقطه دو شاخگی، یک سازه با مشخصه نرم-شوندگی غیر خطی، پایداری خود را از طریق کمانش ناگهانی به یک مود تغییر شکل که از مود اولیه تغییر شکل کاملاً متمایز است، از دست می دهد. در صورت وقوع ناپایداری نقطه دوشاخگی، لازم است تا مدل با اعمال ناکاملی مناسب، تحت تحلیل ناکاملی قرار بگیرد.
یکی از روش های متداول برای اعمال ناکاملی، روش تقریبی- اختلال یافته است. این روش را می توان با معرفی ناکاملی های اولیه مطابق با مود کمانشی و انجام دوباره تحلیل غیرخطی برای سازه ناکامل محقق نمود.
سطوح فرم آزاد به ترکیبی از سطوح با انحنای مضاعف گفته می شوند که لزوماً ترکیبی از فرم های هندسی متداول نیستند و مستقل از گروه فرم های محدود شده از نظر هندسی و یا فرم های محدود شد ه ا ز نظر مکانیکی هستند. رفتار پایداری سازه های فضاکار فرم آزاد دو گنبدی به عنوان یک گروه از فرم های آزاد مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین تحلیل حساسیت به ناکاملی سازه های فضاکار فرم آزاد دو گنبدی انجام پذیرفت تا تأثیر اعمال مدهای مختلف کمانشی به عنوان ناکاملی اولیه مورد بررسی قرار بگیرد.
در فرم های آزاد دو گنبدی، اعمال ناکاملی به روش تقریبی-اختلا ل یافته و پید ا نمود ن مد غالب د ر این روش، به زمان محاسبات بیشتری نیاز دارد. برای اعمال ناکاملی در فرم های آزاد دو گنبدی، می توان از روش مد ناکاملی انطباق پذیر استفاده نمود، اما به مقدار ناکاملی بیشتری نیاز است.روش مد ناکاملی انطباق پذیر تعمیم یافته، می تواند به عنوان یک روش مناسب جهت اعمال ناکاملی در سازه های فضاکار فرم آزاد دو گنبدی مورد استفاده قرار بگیرد.
در حالت بارگذاری کلی، در کلیه حالات، خرابی کلی در سازه اتفاق می افتد. در حالت بارگذاری کلی، یک نسبت ارتفاع به دهانه گنبدی وجود دارد که می تواند به عنوان مرز بین ناپایداری نقطه حدی و ناپایداری نقطه دو شاخگی تعریف شود.برای به دست آوردن مسیر تعادل ثانویه صحیح در موقعیت نوانش قطری، به مقدار ناکاملی نسبتاً کمتری در مقایسه با موقعیت نوانش محوری نیاز است.
مدل ها در موقعیت نوانش قطری، ضرایب بار بیشتری نسبت به همان مدل ها در موقعیت نوانش محوری دارند. در شکل پلان مستطیلی، افزایش نسبت ارتفاع به دهانه گنبد و همچنین کاهش عرض پلان، باعث افزایش مقدار ضریب بار مدل ها می شود.در حالت تکیه گاه گیردار، حداقل 25 درصد افزایش ضریب بار نسبت به حالت تکیه گاه مفصلی وجود دارد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
