آسفالت بازیافتی

شبکه راه های هر کشور نقش اساسی در روند رشد اقتصادی و تعیین شاخص های توسعه یافتگی آن دارد. هزینه سنگین اجرای راه های جدید، خسارت های ناشی از خرابی های موجود و نقایص متعدد، روش های متداول در بهسازی، متخصصین روسازی را بر آن داشته که در جهت اصلاح روش های سنتی بهسازی و ارائه روش های نوین توأم با نوگرایی و ایجاد مشخصات مطلوبتر از نظر زمان، هزینه، دوام، کیفیت و پارامترهای جانبی آن در تکاپو باشند.

در این راستا، یکی از تکنولوژی های نوینی که پا به عرصه گذاشته، بازیافت آسفالت است. بازیافت آسفالت در مقایسه با تهیّه آسفالت جدید ارزانتر تمام می شود. عملکرد مناسب روسازی های بازیافتی، یکی از مهم ترین دغدغه های استفاده کنندگان از این تکنولوژی است، بنابراین بررسی خصوصیات و رفتار این مخلوط ها از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده، از طرفی با توجه به اینکه پروژه های مختلف، شرایط و خصوصیات مربوط به خود را دارد، بررسی های موردی نیز در هر پروژه ای لازم و ضروری است.

بازیافت آسفالت، استفاده مجدد از آسفالت های قدیمی است که قابلیت خدمتدهی اولیه خود را از دست داده است. این عمل معمولاً پس از اجرای پاره ای فعل و انفعال بر روی آسفالت های قدیمی و احتمالاً افزودن مصالح و مواد جدید به آن، صورت می گیرد. حفظ منابع طبیعی، کاهش هزینه ساخت، جلوگیری از افزایش آلودگی محیط زیست، ازدیاد استقامت روسازی موجود قبل از روکش و اصلاح خرابی های سطحی، پاره ای از مزایای این تکنولوژی محسوب می شود.

تجربیات گذشته نشان داده است که عملکرد بهتر روسازی های بازیافتی با انتخاب درست نوع افزودنی، حاصل خواهدشد. امّا استفاده از افزودنی ها باعث بالا رفتن هزینه های ساخت می شود. برای نمونه، در عملیات بازیافت اگر تنها ازآب استفاده شود (برای کمک به متراکم نمودن مخلوط) بسیار ارزانتر از استفاده از امولسیون قیر است. از سویی دیگر، اگر منافع حاصل از استفاده صحیح از افزودنی ها یعنی عمر بیشتر روسازی مد نظر قرار گیرد، به کار بردن آنها توجیه پذیر خواهد بود. بنابراین بایستی منافع حاصل از افزودنی ها در بهبود عمر روسازی مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.

مصالح خرده آسفالتی و سنگی استفاده شده برای تهیه مخلوط های بازیافتی حاوی کف قیر می بایستی دارای مقدار کافی فیلر باشند (حداقل مقدار فیلر 5 درصد وزن کل مصالح باشد). کمبود در مقدار فیلر باعث کاهش مقاومت کششی و استقامت می شود. علت این امر را می توان این گونه بیان کرد.

زمانی که کف قیر به مصالح افزوده می شود در تماس با فیلر موجود در مصالح تولید یک ترکیب ماستیکی (فیلر، قیر و آب) می نماید که وظیفه آن چسباندن سنگدانه های درشت تر به یکدیگر بوده و چنانچه این مخلوط به طور کلی کافی تولید نشود مقاومت مخلوط کاهش می یابد.

کاهش میزان فیلر را می توان با اضافه نمودن سیمان، آهک و یا مصالح رد شده از الک نمره 200 جبران نمود. تحقیقات مختلفی بر روی تأثیر افزودن سیمان پرتلند بر روی خواص مکانیکی مخلوط های آسفالتی گرم انجام شده است. در تمامی این موارد، مخلوط حاصل، افزایش قابل ملاحظه ای را از نظر مقاومت اولیه، استقامت و مقاومت در برابر رطوبت، نشان داده است. همچنین حساسیت حرارتی بالای بتن آسفالتی را کاهش داده که بهبود این عوامل دلیل اصلی کاهش تر ک های عرضی در روسازی های انعطاف پذیر است.

استفاده از سیمان پرتلند در بازیافت آسفالت به روش سرد، کاری نو و بدیع است و عموماً در مخلوط های بازیافتی حاوی کف قیر مقدار ثابتی سیمان در نظر گرفته می شود. خاکستر بادی و سرباره کوره از جمله افزودنی های دیگری است که در مخلوط های بازیافتی حاوی کف قیر به کار می رود. با توجه به اینکه این مواد جزء تولیدات جانبی کارخانجات ذوب آهن به شمار می روند، از این رو بررسی اثر استفاده از این مواد به عنوان فیلر در مخلوط های بازیافتی مورد توجه قرار گرفته است که خود مبحث بسیار گسترده ای را شامل می شود.