در این روش مصالح سنگی در دمای 149 درجه و قیر در دمای 140 درجه سانتیگراد با هم مخلوط می شوند. ابتدا قیر دور سنگدانه ها را گرفته و پوششی در اطراف مصالح به وجود می آورد و خلل و فرج مربوطه را پر می نماید هنگامی که گوگرد مذاب به این مصالح داغ افزوده می شود اطراف مصالح قیر دار را می پوشاند.
قسمتی از لایه قیر گرفته به وسیله ی گوگرد پر می شود. از آنجا که لایه ترکیبی قیر و گوگرد در این حالت بسیار نازک و اندک می باشد علاوه بر این که این قشر اثر چندانی در چسبندگی و کنار هم گذاشتن مصالح سنگی را نمی تواند از خود نشان دهد بلکه گوگرد موجود در فضای بین مصالح صرفاً به صورت کریستال های گوگردی حضور خواهند یافت در حقیقت مانند مصالح ریزدانه عمل خواهند کرد.
برای افزایش اثر لایه نازک مرکب از قیر و گوگرد و کاهش فضای خالی بین مصالح سنگی لازم می آید مقدار گوگرد مصرفی را افزایش دهیم که هم از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست و هم از گوگرد اضافه شده انتظاری غیر از نقش مصالح ریز دانه را نمی توانیم داشته باشیم.
ترکیب قیر با گوگرد قبل از افزون به مصالح داغ
در این حالت عنصر گوگرد در مخلوط به سه حالت مختلف وجود خواهد داشت.
مقدار گوگردی که در قیر حل می شود بستگی به نوع قیر داد. مثلاً نوعی از قیر در درجه حرارت 150 درجه سانتی گراد تا 20 درصد گوگرد را در خود حل می نماید.گوگرد کریستالی پراکنده شده در تمام قالب ها همچون یک عامل تقویت کننده عمل می کند و هنگامی تحت اثر بار ثابت تغییر شکل می دهد.
انرژی بیشتری مورد نیاز است تا ذرات گوگرد SEA که مخلوط پراکنده به جنبش افتند زیرا در این حالت ویسکوزیته مخلوط مقدار بیشتری را نسبت به قیر پیدا می کند. این مطلب مخصوصاً در مخلوط های تا 50 درصد وزنی گوگرد که اندازه ذرات موجود بزرگ تر و زنجیره ای هستند به روشنی دیده می شود. رشد طولی کریستال های گوگرد به شکل سوزن هایی در نمونه ها بوده و پروسه تجدید کریستال شدن گوگرد در درجه حرارت ثابت و در زمان طولانی از هنگام ساخت یا تهیه نمونه اتفاق می افتد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
