تیرچه های پیش ساخته

تیرچه

تیرچه های پیش ساخته که فقط در کارخانه مجهز تولید می شود از مقطع بتنی T و سیم های فولادی با مقاومت بالا (17500 تا 19000 کیلوگرم بر سانتیمترمربع بر سانتیمترمربع) تشکیل م یشود. سیم ها را پیش از بتن ریزی تیرچه توسط جک هایی تحت کشش قرار داده و پس از حصول مقاومت لازم بتن آنها را آزاد می کند.در نتیجه بتن تیرچه تحت تنش فشاری قرار می گیرد.

تیرچه های پیش ساخته

سطح مقطع تیرچه پیش تنیده برای تامین مناسب محل بلوک های دو طرفه به شکل سپری ساخته می شود. عرض قسمت زیرین تیرچه پیش تنیده نباید کمتر از 10 سانتیمتر باشد و عرض قسمت بالایی (بتن بین دو بلوک با توجه به عرض تکیه گاهی بلوک روی تیرچه) نباید کمتر از 6/5 ساتیمتر باشد. ارتفاع کل تیرچه باید به حدی باشد که ایستایی لازم را برای حمل و نصب تیرچه و تحمل بارهای اجرایی را تامین کند. سطح بالایی تیرچه برای ایجاد پیوستگی کافی با بتن پوششی به طور زبر و برجسته بتن ریزی می شود. پوشش بتنی روی فولاد نباید کمتر از 20 میلیمتر باشد.

مقاومت بتن تیرچه پیش تنیده در هنگام انتقال نیرو از فولاد به بتن (بعد از هر نوع اتلاف انرژی ناشی از پیش تنیدگی) نباید از نصف مقاومت فشاری 28 روزه بتن کمتر باشد. رده مقاومتی بت تیرچه پیش تنیده نباید از C35 و همچنین از دو برابر تنش فشاری بتن در قسمت زیرین تیرچه ها کمتر باشد. بخش کششی بتن تیرچه نباید ترک خورده و یا شکسته باشد. میزان خیز منفی تیرچه باید یک سانتیمتر در پنچ متر و همچنین پیچیدگی جابی نباید بیش از یک سانتیمتر در پنچ متر طول باشد.

تیرچه های پیش تنیده به طور معمول فاقد میلگردهای عرضی هستد ولی در بعضی از انواع آن، برای تقویت مقاومت برشی دو انتهای تیر، میلگردهای عرضی در داخل بتن آن کار گذاشته می شوند تا علاوه بر تقویت برشی تیرچه گیره های لازم برای حمل و نقل تیرچه و اتصال بین بتن و دال را تامین کند.برای ایجاد پیش تیدگی در بتن تیرچه به طور معمول از چند رشته سیم فولادی به قطر پنچ میلیمتر با مقاومت نهایی 1750 نیوتن بر میلیمتر مربع تا 1900 نیوتن بر میلیمتر مربع استفاده می شود. سیم ها قبل از بتن ریزی حداکثر تا 65 درصد مقاومت نهایی خود کشیده می شوند.

پس از بتن ریزی و به دست آوردن مقاومت کافی در بتن و ایجاد پیوستگی مناسب بین فولاد و بتن، به آرامی رها می شوند تا تیرچه تحت تنش فشاری قرار گیرد. پوشش بتنی روی سیم های فولادی در تمامی جهات حداقل 20 میلیمتر است و فاصله دو سیم مجاور از هم به حدی است که بزرگ ترین دانه سنگی بتن به آسانی بتواند از بین آنها جابه جا شود. محل استقرار سیم ها طوری انتخاب می شوند که تنش فشاری در قسمت زیرین تیرچه بیشتر از قسمت بالایی آن باشد.