اتصالات خمشی تیر به ستون مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد. چون عمده لنگر خمشی تیر در بال های آن توسعه می یابد، بنابراین برای فراهم نمودن یک اتصال خمشی، باید به نحو مقتضی بال های تیر به ستون متصل شوند. اتصال بال های تیر به ستون از طرق مختلف نظیر اتصال مستقیم و با استفاده از جوش نفوذی و یا پیچ، به صورت غیرمستقیم و توسط ورق های روسری و زیرسری و یا توسط ورق فوقانی و نشیمن انجام گیرد.
اتصال مستقیم بال های تیر به ستون به دلیل نیاز به پخ زنی (کونیک نمودن) بال برای جوش شیاری چندان متداول نیست و استفاده از ورق های انتهایی، ورق های فوقانی و تحتانی و یا نبشی نشیمن متداولتر است. اجرای اتصال خمشی تیر به جان ستون مشکلتر از ایجاد اتصال به بال ستون است. بنابراین برای اجرای مناسب اتصال تیر به جان ستون می توان از یک نیمرخ سپری با طول حدود 2 برابر ارتفاع تیر که بال ها و جان آن که برای قرار گرفتن مناسب در فاصله بالها و جان ستون بریده شده است، استفاده نمود.
جان ستون توسط جوش گوشه و به بال ستون توسط جوش شیاری انجام می گیرد. راهکار دیگر اتصال تیر به جان ستون، استفاده از ورق های فوقانی و نشیمن تقویت شده است، که در این اتصال جان ستون به شدت در معرض تنش های خمش و موضعی قرار می گیرد. بنابراین استفاده از مقطع سپری مناسب تر است.
اتصالات تیر به ستون باید بگونه ای طراحی شوند که شرایط ایجاد مفصل پلاستیک در داخل تیر و خارج ازاجزای اتصال را فراهم نمایند. در اتصالات جوشی تیر به ستون، اتصال بال تیر یا ورق پوششی آن به وجه ستون یا به ورق پیشانی (فلنج) که به ستون پیچ می شود باید منحصراً از نوع نفوذی کامل باشد. برای اتصال جان تیر یا ورق اتصال جان، به بال ستون یا ورق انتهایی، استفاده از جوش نفوذی نسبی یا جوش گوشه مجاز است. رفتار اتصالات تیر به ستون در قاب های خمشی به عنوان اعضای کنترل شونده توسط نیرو در نظر گرفته می شوند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
