در فرآیند های پوشش دهی با توجه به نوع پلیمر و سطحی که باید پوشش داده شود، از روش های مختلفی استفاده می شود. معمول ترین روش، پوشش های معروف به پوشش های مایع هستند.در این روش پلیمر را در یک حلال حل یا پراکنده نموده و سپس محلول را روی یک سطح اعمال می نمایند. با تبخیر حلال، یک لایه پوششی روی سطح ایجاد می شود. مشکلاتی چون افزایش قیمت حلال ها، معضلات زیست محیطی و مقررات محدود کننده، استفاده از روش های جدید پوشش دهی را ایجاب می کند که مهم ترین آنها، پوشش های پودری است.
در این روش، پلیمر را به صورت پودر خشک درآورده و آن را به روش های خاصی روی سطح زمینه می نشانند. سپس با ذو ب کردن دانه های پودر جذب شده روی سطح، یک لایه پوششی یکنواخت به دست می آید.پوشش های پودری به دلیل مزایایی از قبیل بازده بالای رو ش های اعمال آنها، صرفه جویی در مصرف انرژی، زمان و نیروی کار، سرعت بالاتر در خطوط پوشش دهی، کاهش هزینه های مربوط به حمل و نقل، انبارکردن و جابجائی حلا ل ها و سازگاری با محیط زیست، رویکرد جامعه جهانی را نسبت به خود افزایش داده است.
در پوشش های پودری از هر دو سیستم رزینی گرما سخت و گرما نرم استفاده می شود. از جمله پوشش اپوکسی به عنوان یک رزین گرما سخت (ترمو ست) به عنوان لایه اول به کار می رود. کاربرد این پوشش مشکلاتی از قبیل شره کردن، ایجاد حباب، مشکلات تنفسی که پودر سیالی شده اپوکسی ایجاد می کند، قیمت بالای پودر اپوکسی و …. است.
دراین میان، پلی اولفین ها (مانند پلی اتیلن و پلی پروپیلن) به علت داشتن شرایط فیزیکی - شیمیایی بهتر جایگاه مهمی را در پوشش های پودری به خود اختصاص داده اند. پلی پروپیلن به عنوان یکی از مهم ترین رزین های گرمانرم (ترمو پلاست)، پلیمری با مقاومت ضربه ای خیلی خوب و مقاومت شیمیایی عالی در برابر حمله اسیدها، بازها و نمک ها است. همچنین دارای مزایایی چون غیر سمی بودن، بدون بو و ارزان قیمت بوده و به مقدار زیاد در داخل کشور تولید می شود. از این رو می تواند پوشش مناسبی جهت حفاظت فلزات در محیط های خورنده باشد.
مهم ترین مشکل استفاده از پلی پروپیلن، قدرت چسبندگی ضعیف آن به فلزات به دلیل ساختار غیر قطبی آن است که این امر را می توان با اصلاح شیمیایی ساختار پلی پروپیلن مرتفع نمود. اصلاح ساختار پلی پروپیلن که شامل اتصال یک ترکیب آلی غیر اشباع در حضور پراکسیدهای آلی است، در حالت مذاب یا محلول انجام می گیرد، که در اغلب موارد به دلیل هزینه کم و عملکرد، آسان در حالت مذاب انجام می گیرد.
با استفاده از فناوری الکترواستاتیک پاششی، پودر پلی پروپیلن اصلاح شده را بر روی سطوح فولادی پوشش داده سپس اثر پارامترهای مختلفی از قبیل میزان انیدرید مالئیک، نقش کربنات کلسیم، میزان پایدارکنند ه حرارتی، نقش زیرلایه، طرز تهیه پودر و پیش گرم کردن در کیفیت پوشش پودری اعمال شده به روش الکترواستاتیک پاششی مورد بررسی قرار گرفته است.