روش طراحی میراگر اصطکاکی پال به گونه ای است که در برابر بارهای سرویس معمولی و زلزله های خفیف لغزش پیدا نکند. یعنی از پیش، برای نیروی خاصی طراحی می شود که تا پیش از وارد شدن آن، سازه به صورت ارتجاعی باقی بماند. اما بعد از آن نیروی خاص، لغزش اتفاق افتاده و میراگر اصطکاکی انرژی زیادی را جذب می کند و به تبع آن پریود طبیعی سازه نیز تغییر می کند.
باید توجه داشت قبل از هر تغییر شکل غیر الاستیک اعضای اصلی سازه، این دستگاه باید به کار بیفتد. میزان انرژی مستهلک شده به وسیله ی این میراگر برابر حاصل ضرب بار لغزش در میزان جا به جایی تمامی میراگرها است. در واقع انرژی مستهلک شده به بار تعیین شده برای لغزش میراگرهای اصطکاکی وابسته است.بدیهی است اگر نیروی لازم برای لغزش میراگر از ظرفیت نهایی مهاربند بیشتر باشد، هیچ لغزشی رخ نداده و انرژی تلف نمی شود، پس سازه شبیه یک قاب بادبندی عمل می کند.
از طرفی اگر نیروی لازم برای لغزش صفر باشد، استهلاک انرژی ناشی از لغزش رخ نمی دهد و سازه شبیه به یک قاب خمشی مقاوم رفتار می کند. در بین د و حالت حدی، بار لغزش بهینه وجود دارد که از یک سری تحلیل های دینامیکی غیر خطی به دست می آید، در واقع بهترین پاسخ، زمانی به دست می آید که تفاوت میان انرژی ورودی و انرژی مستهلک شده کمینه شود، در این صورت نیروی آستانه لغزش بهینه خواهد شد.
وجود میراگر اصطکاکی سبب تغییر رابطه نیرو تغییر مکان سازه می شود به گونه ای که تا برش پایه متناظر با نیروی لغزش میراگرها، سختی قاب با قاب بادبندی شده و بعد از آن با قاب خمشی مطابقت دارد. این موضوع سبب تغییر در تغیر مکان هدف شده به گونه ای که با افزایش نیروی لغزش تغییر مکان هدف کاهش یافته است.
میراگر اصطکاکی پال می تواند یک ابزار مناسب برای مقاوم سازی محسوب شود زیرا نتایج این پژوهش نشان می دهد که سطح عملکرد در صورت استفاده از میراگر بهبود یافته و در نیروی لغزش بهینه به سطح ایمنی جانی رسیده است در حالی که قبل از آن سطح عملکرد مناسبی نداشته است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
