اتصالات تیر به ستون در سازه های فولادی

اتصالات مفصلی تیر به ستون

در این اتصالات مقدار نیروی برشی V مخالف صفر و مقدار لنگر خمشی M برابر صفر فرض میش ود. برای انتقال نیروی برشی V از تیر به ستون مطابق یکی از حالات زیر عمل می کنید.استفاده از یک جفت نبشی برشی جان (تودلی) که به تنهایی برای تحمل100٪ نیروی برشی V به کار می رود.استفاده از یک عدد نبشی زیر سری (تکیه گاه-نشیمن گاه) به تنهایی برای تحمل 100٪ نیروی برشی به کار می رود.

نکات زیر مربوط به اتصال مفصلی تیر به ستون

بهتر است از جوش های گوشه عمود بر جهت نیرو در جهت اطمینان صرف نظر نماییم.جوش ضلع افقی نبشی زیر سری به بال تحتانی تیر از نوع جوش مونتاژ است و فقط جهت ثابت نگه داشتن روی نبشی زیرسری استفاده می شود.تمامی جوش های گوشه موازی با نیروی برشی V همگی قادر به تحمل این نیرو هستند.

اندازه ضلع افقی نبشی زیرسری به منظور تامین حداقل طول تکیه گاهی N است که جهت جلوگیری از پدیده لهیدگی یا جاری شدن جان تیر آهن است. از جمله بالا نتیجه می گیریم که بادخور تیرها را نباید بیش از مقدار آیین نامه اجرا کنیم (حداکثر 1/5 سانتیمتر) زیرا با افزایش بادخور طول تکیه گاهی N کم می شود.

اندازه ضلع قائم نبشی زیرسری به منظور تامین طول جوش مورد نیاز برای تحمل نیروی برشی V است.
هم طول و هم ضخامت نبشی زیرسری هر دو به منظور جلوگیری از پدیده خم شدگی بال های نبشی زیر سری است.

در مواردی که مقدار نیروی برشی V به قدری زیاد است که ضخامت نبشی به دست آمده از روش های محاسباتی از حد عرف خارج شود در این حالت می توان به جای استفاده از این نبشی ضخیم از یک نبشی نازک که در حد عرف به همراهی تعدادی stiffner در داخل نبشی استفاده نمود.کمانش stiffner ها خود باید کنترل شود.

در مواردی که آنقدر نیروی برشی V زیاد است که نبشی زیرسری نتواند طول N را تامین کند در اینن حالت از ورق زیرسری Bracket استفاده می شود.در مواردی که از Bracket استفاده می شود برای تحمل نیروی برشی از stiffner استفاده می شود.در اتصالات مفصلی تیر به ستون به منظور مقابله با چپ شدگی از وجود یک نبشی فوقانی که معمولاً نمره آنها نبشی 6 یا 8 است در بالای تیر استفاده می شود.