اتصالات صلب تیر به ستون

در این اتصالات هم مقدار نیروی برشی مخالف و مهم مقدار لنگر خمشی مخالف صفر است. برای انتقال نیروی برشی V از تیر به ستون عیناً مطابق اتصالات عمل می کند و برای انتقال لنگر M از تیر به ستون مطابق حالت های زیر عمل می کنیم.لنگر را تبدیل به دو کوپل نیروی کششی و فشاری تبدیل می کنیم.

حالت اول

در این حالت لنگر وارده به اتصال فقط ناشی از بارهای ثقلی است و هیچگونه لنگر ناشی از زلزله بر اتصال وارد نمی شود. بنابراین نیروی کششی T از بال فوقانی تیر به ستون از وجود یک عدد ورق فوقانی Top Plate که یک انتهای آن در محل اتصال به ستون، باید حتماً کونیک شود و توسط جوش Bevel یعنی جوش شیاری با نفوذ کامل به بال ستون متصل شود

. برای انتقال نیروی فشاری C از بال تحتانی تیر به ستون به روش زیر عمل می کنیم.با جوش دادن ضلع افقی نبشی زیر سری به بال تحتانی تیر این کار صورت می گیرد.جوش عمودی نبشی نیز باید مانند اتصالات مفصلی صورت پذیرد.

حالت دوم

در این حالت لنگر ناشی از بار زلزله کمتر از لنگر ناشی از بار ثقلی است به گونه ای که جهت لنگر برآیند عوض نمی شود. یعنی همچنان نیروی کششی در بال فوقانی تیر و نیروی فشاری C در بال تحتانی تیر قرار دارند. با این تفاسیر دیتیل اتصالات مانند حالت قبل است.

حالت سوم

در این حالت لنگر ناشی از بارهای زلزله بیشتر لنگر ناشی از بارهای ثقلی است به گونه ای جهت لنگر برآیند عوض می شود یعنی کشش در بال تحتانی و فشار در بال فوقانی می افتد در این حالت به جای استفاده از نبشی زیرسری از یک ورق زیر سری به نام seat plate استفاده می شود.

جوش ورق seat plate نیز عیناً مانند جوش Top plate به بال ستون بوده و از نوع Bevel شیاری با نفوذ کامل است.همواره باید پهنای ورق Top plate از پهنای بال فوقانی تیر کمتر و پهنای عرض seat plate از پهنای بال تحتانی بیشتر باشد تا بتوان آنها را با جوش گوشه Flat (تخت) به بال های تیر متصل نمود.