طرح مخلوط های آسفالتی

هدف از طرح مخلوط های آسفالت گرم و بتن آسفالتی، انتخاب مناسب ترین و با صرفه ترین مخلوط مصالح سنگی و قیر است که ویژگی های زیر را برای پوشش های آسفالتی تأمین نماید.قیر کافی داشته باشد تا ثبات و دوام آن را تأمین نماید.استحکام آن به اندازه ای باشد که بار ناشی از ترافیک را بدون تغییر شکل تحمل کند.

فضای خالی کافی در آسفالت کوبیده تأمین شده باشد تا با افزایش درجه حرارت محیط و تراکم اضافی ناشی از عبور و مرور ترافیک سنگین که بیشترین افزایش آن در اولین تابستان پس از اجرا است، قیرزدگی و افت مقاومت پیدا نکند و در عین حال این فضای خالی در حدی باشد که موجب نفوذ آب و هوای بیش از حد به جسم آسفالت نشود.

کارآیی کافی را داشته باشد به طوریکه به آسانی پخش و کوبیده شده و سبب جدا شدن مصالح از یکدیگر یا کمبود مقاومت نشود.بافت سطحی آسفالت رویه و سختی سنگدانه های آن بتواند ضریب اصطکاک کافی را در شرایط جوی نامناسب تأمین کند.

دوام مخلوط های آسفالتی در برابر آب

تأثیر آب بر مخلوط های آسفالتی و کاهش چسبندگی و مقاومت حاصل از اشباع این مخلوط ها در برابر آب باید با آزمایش های استاندارد کنترل شود و نتایج مطابق مشخصات زیر باشد. این مشخصه ها باید در طرح آزمایشگاهی مخلوط های آسفالتی به عنوان ضوابط طراحی لحاظ شود.نسبت مقاومت فشاری اشباع به مقاومت فشاری خشک با روش D1075 ای اس تی ام یا T165 آشتو نباید کمتر از 75 درصد باشد.نسبت مقاومت کششی غیر مستقیم نمونه های خشک با روش T283 آشتو کمتر از 75 درصد نباشد.

تولید آسفالت

جهت تهیه مخلوط آسفالتی منطبق با مشخصات و طرح اختلاط مصوب و ابلاغ شده، پیمانکار مکلف است سرپرست کارآزموده و ماهری را که در این عملیات تجربه داشته و صلاحیت فن یاش مورد تأیید دستگاه نظارت باشد، مأمور این کار نماید. سرپرست باید با مشخصات آسفالتی، آزمایش های مربوط و اصول صحیح عملیات کارخانه و سایر موارد آشنایی کامل داشته و برای این کار تعلیم یافته باشد. این سرپرست باید در تمام اوقات که کارخانه کار م یکند، در کارگاه حضور داشته باشد.

آماده کردن کارخانه آسفالت

آماده کردن کارخانه آسفالت در واقع انجام یک مرحله آزمایشی برای شروع تولید و عملیات آسفالتی است. پیمانکار مکلف است در این مرحله و نیز مراحل بعدی تولید ضمن فراهم نمودن وسایل اجرای کار، از کارخانه آسفالت در شرایطی که منطبق با مندرجات نشریه شماره 101 باشد بهره برداری نماید. اجرای کلیه مراحل آزمایشی تا شروع تولید ضمن اعمال کنترل مستمر دستگاه نظارت به عهده پیمانکار است.

سیلوهای سرد از عوامل اصلی و تعیین کننده یکنواختی مخلوط آسفالتی است لذا باید آن چنان تنظیم شوند که این یکنواختی تأمین شود. هریک از مصالح درشت و ریز تفکیک شده در کارگاه باید به یکی از سیلوها تغذیه شده و در صورتی که ماسه طبیعی نیز به عنوان بخشی از مصالح ریزدانه مصرف می شود، سیلوی جداگانه ای برای آن تخصیص یابد تا جریان یکنواخت و منظم مصالح درشت و ریز به طور خودکار به واحد خشک کننده تأمین شود (سیلوهای مصالح ریزدانه ماسه) باید مجهز به لرزاننده باشد.مصالح را نباید قبل از تغذیه به سیلوهای سرد با یکدیگر مخلوط نمود.

آسفالت آزمایشی

با اجرای مراحل فوق، نهایتاً در هر کارخانه آسفالت برای اجزای متشکله مخلوط آسفالتی شامل مصالح سنگی، فیلر و قیر نسبت هایی تعیین خواهد شد که از نظر تئوری، مخلوط آسفالتی تهیه شده با این نسبت ها باید با دانه بندی کارگاهی و طرح اختلاط مربوطه تطبیق نماید. این نسبت ها را فرمول کارخانه آسفالت می نامند. بدیهی است هرگونه تغییری در دانه بندی هر یک از اجزای متشکله موجب تغییر در دانه بندی مخلوط و کیفیت آن و در نتیجه ارزش های مخلوط آسفالتی خواهد شد.

مخلوط آسفالتی تهیه شده با فرمول کارخانه که یک مخلوط آزمایشی است، باید مورد آزمایش قرار گیرد. در صورتی که نتایج حاصله منطبق با ضوابط طرح اختلاط و مشخصات مندرج در نشریه شماره 101 بوده و مورد تأیید دستگاه نظارت باشد شروع مرحله تولید و ادامه عملیات آسفالتی بلامانع است. چنانچه خصوصیات آسفالت تهیه شده قابل قبول نباشد باید با تغییراتی که در اوزان و نسبت های مصالح سنگی، فیلر و در صورت لزوم قیر اعمال می شود، مجدداً از آسفالت تهیه شده نمونه گرفت و مورد آزمایش قرار داد، تا موقعی که مخلوط آسفالتی مورد تأیید دستگاه نظارت قرار گیرد.

آسفالت کوبیده شده سطح راه و ضخامت لایه

از آسفالت کوبیده شده در سطح راه، باید به تعداد آزمایشات مارشال در هر روز، نمونه برداری شود. نمونه ها باید حتی الامکان از محلی گرفته شود که آسفالت آن محل قبلاً مورد آزمایش قرار گرفته است تا تعیین تراکم نسبی با دقت بیشتری همراه باشد. ضخامت لایه آسفالت در حین نمونه برداری نیز تعیین می شود که نباید بیشتر از 10 درصد ضخامت نقشه ها باشد (اختلاط در یک جهت پذیرفته نیست).برای قشرهای تسطیحی که برای اصلاح پروفیل راه اجرا شده است و ضخامت لایه متغیر است، چنانچه آسفالت مصرفی با توزین کنترل نشده، باید برای هر یکصد متر از طول راه و در هر خط عبور یک آزمایش تعیین ضخامت انجام گیرد.