برای افزایش خواص استحکامی بتن، از جمله استحکام کششی و برشی نیروها باید از طریق بتن به آرماتور انتقال یابند که مقاومت بالایی در موارد کششی و برشی دارا است.
به این منظور بر روی آرماتور تغییر شکل هایی (آج ها و یا فرورفتگی هایی) ایجاد شده است تا هم از لغزیدن میلگردها درون بتن جلوگیری شود و هم انتقال نیرو بهتر انجام گیرد.
خواص ضروری که در انتخاب فولادهای مورد استفاده برای مسلح کردن بتن باید مد نظر باشند عبارتند از:
میزان مقاومت بالای مشخص شده برای آرماتور توسط یکی از موارد زیر حاصل می آید:
شکل دادن سرد فولاد که منجر به افزایش چگالی نابه جایی ها و در نتیجه افزایش استحکام آرماتور می گردد.
عملیات حرارتی که شامل سرد کردن زیر دمای نورد با کنترل دما می باشد، که منجر به ریزدانگی فولاد می گردد.
کنترل اندازه دانه در حین انجماد و عملیات رسوب سختی و ریز کردن دانه ها (مانند فولادهای رسوب سخت شده طبیعی)
انواع آرماتور:
آرماتور عملا یک فولاد دارای مقطع عرضی دایره ای شکل می باشد که برای مسلح و تقویت کردن بتن مورد استفاده قرار می گیرد و براساس دلایلی که قبلا ذکر شد تغییر شکل هایی اعم از برآمدگی ها (آج) و یا فرو رفتگی ها در روی سطح آن ایجاد می شود.
انواع آرماتور مطابق استاندارد DIN488:
مطابق با این استاندارد که مربوط به کشور آلمان می باشد، آرماتورهای مورد استفاده در ساخت و ساز سازه ها به سه دسته تقسیم می شوند:
نشانه گذاری مدل های آرماتور براساس استاندارد DIN:
میلگردهای بتن با توجه به خصوصیات ظاهری از هم مجزا می شوند.
دلایل تفاوت در ظاهر این محصولات عبارت است از:
این نشانه گذاری توسط یک برچسب ضد آب بر روی محصول انجام می شود. همچنین سیستم نشانه گذاری دیگری نیز هست که در ذیل به آن اشاره می شود.