معرفی مصالح ساختمانی آلومینیومی

پس از آهن پر مصرف ترین فلز صنعتی آلومینیوم به شمار می رود. آلومینیوم را از سنگ معدن آن به نام بوکسیت آلومینیوم و به وسیله عمل الکترولیز تهیه می کنند.

آلومینیوم دارای حد گسیختگی در حدود 920 کیلوگرم بر سانتی متر مربع است. این مقاومت با اضافه شدن مقداری فلزات دیگر افزوده می شود.

همچنین نورد سرد نیز این مقاومت را تا حدود 1700 کیلوگرم بر سانتی متر مربع افزایش می دهد.

وزن مخصوص آلومینیوم به طور متوسط 8/2 گرم بر سانتی متر مکعب است که در حدود 3/1 وزن مخصوص فولاد ساختمانی می باشد و دمای ذوب آن 660 درجه سانتی گراد است.

ضریب کشسانی (الاستیسیته) آن در حدود 3/1 ضریب کشسانی فولاد و ضریب انباسط گرمایی آن در حدود 2 برابر فولاد است.

آلومینیوم دارای هدایت الکتریکی بالایی بوده و یک هادی حرارتی مناسب می باشد. همچنین انعکاس دهنده خوبی در مورد حرارت، نور و دیگر اشکال انرژی تشعشعی می باشد.

از دیگر محاسن عمده آلومینیوم در مقایسه با فولاد می توان به آسانی ساخت و برش و شکل دادن به آن، پایداری قابل توجه در برابر خوردگی و سبکی وزن آن اشاره نمود.

با توجه به سبکی وزن آلومینیوم با به کار بردن آن به جای فولاد مقدار قابل توجهی از وزن قطعات ساختمانی کاسته می شود که با وجود گرانی قیمت آن می تواند به خوبی با مصالح فولادی رقابت کند.

برای اتصالات قطعات ساختمانی آلومینیومی می توان از پرچ و جوش استفاده کرد.

آن دسته از آلیاژهای آلومینیومی را که قابلیت جوش پذیری خوبی ندارد با استفاده از پرچ به هم متصل می کنند.

در بقیه نمونه ها برای اتصال از جوش استفاده می شود. به طور کلی مصارف مهم آلومینیوم در صنایع هوایی، ساختمانی، الکتریکی و ماشین های سبک وزن می باشد.

بررسی آلیاژهای آلومینیوم:
مقاومت مکانیکی و دیگر خصوصیات آلومینیوم را می توان به وسیله اضافه نمودن یک یا چند عنصر تحت شرایط تقریبا کنترل شده بهبود بخشید که در نهایت منجر به تولید یکسری از آلیاژهای آلومینیوم می گردد.

هر جزء یا عنصر آلیاژی که به تنهایی یا در ترکیب با دیگر عناصر به آلومینیوم اضافه می گردد خصوصیات مشخصی را به آلیاژ تولید شده انتقال می دهد.

مقدار اندکی منگنز استحکام آلومینیوم را افزایش می دهد.

در صورتی که سیلیسیم یا منیزیم هر دو با یکدیگر آلیاژهایی را که دارای مقاومت خوردگی خوب و استحکام بهتر می باشند، پدید می آورند که تقریبا مشابه فولاد نرم خواهد بود.

مس و روی برای تولید آلیاژهایی با نسبت مقاومت به وزن بالا به کار می روند.

نیکل، کرم، تیتانیم، کادمیم و قلع نیز ممکن است به مقادیر کمی استفاده شوند تا خصوصیات ویژه ای را به وجود آورند.

آلیاژهای آلومینیم را که در کارهای ساختمانی مصرف می شوند از نظر مقاومت به دو گروه تقسیم می کنند:

الف: محصولاتی با مقاومت نسبتا کم که برای ورق های موجدار پوشش تیغه های سبک در ساختمان های بلند، در بعضی منابع نگهداری مایعات و غیره به کار می رود.

ب: محصولاتی با مقاومت زیاد که در قطعات باربر اصلی در کارهای ساختمانی به کار می رود.

آلیاژهای ساختمانی آلومینیوم را به صورت پروفیل های مختلف، ورق و میلگرد و غیره تهیه می کنند. نیمرخ های آلومینیوم را یا از طریق نورد کاری و یا از طریق کشیدن و حدید کردن به دست می آورند.

کابرد آلومینیوم در ساختمان:
خصوصیات و خواص آلومینیوم آن را به عنوان یکی از پر مصرف ترین مصالح ساختمانی در آورده است. از آلومینیوم مصالح سازه ای، مصالح معماری و گستره وسیعی از مصالح کمی ساخته می شوند.

مقاطع سازه ای آلومینیوم همانند فولاد تنوع بسیاری دارد. به عنوان اعضای سازه ای، در ساخت ساختمان ها به کار می روند. برای ساخت اتصالات از هر دو روش پرچ و جوش استفاده می شود.

مقاطع معماری جهت مقاصد پرداخت کاری یا مسائل تزئینی به کار می رود. کاربرد عمده این محصولات در چهارچوب های در و پنجره، قاب های پرده ای، آستانه ها، کف، پله ها، نرده ها، پلکانهای در و پنجره، دست اندازها، میله ها، جرزها و … می باشد.

یکی از پر مصرف ترین مصالحی که به عنوان مصالح کمکی در ساخت به کار می رود ورق آلومینیومی می باشد که در گونه های بسیار متفاوت و فراوانی تولید می گردد.

ورق های ساده برای بام ها و کناره ها، بادسنج ها، کلاهک های دودکس، کانال های هوا، تیغه های بادگیر و …. استفاده می گردند.

ورق خیلی نازک آلومینیومی به عنوان سدی در برابر حرارت و بخار روی دیوارها و سقف و به عنوان عایق های منعکس کننده به کار می رود.