معمولا کلمه بتن به توده حجیمی اتلاق می شود که از سیمان و دانه های مختلف سنگ و آب تشکیل شده است و هریک از دانه ها با مایه سیمانی احاطه گشته اند.
تغییر در مقادیر، جنس، نوع و مواد همراه و همین طور شرایط محیطی محصولی با مشخصات متفاوت به دست می دهد.
باید دانست که تأثیر انواع سیمان بر روی مقاومت بتن به مراتب زیادتر و مهم تر از مقدار آن در متر مکعب بتن می باشد.
گذشت زمان و تأثیر رطوبت هوا بر سیمان کیفیت آن را تنزل می دهد. در ضمن استفاده از سیمان فاسد شده، مقاومت بتن را به شدت ساقط می کند.
بتن ها را از نظر مقدار سیمان مصرفی به سه دسته به شرح زیر تقسیم می کنند:
مقدار دقیق سیمان لازم برای هر نوع بتن در آزمایشگاه تعیین می شود.
در خصوص تأثیر نوع، ترکیب شیمیایی، شکل، اندازه، دانه بندی، بافت سطحی، گردشدگی و کرویت سنگدانه ها (شن و ماسه) در بتن در بخش های آتی مطالبی خدمت شما عزیزان ارائه خواهد شد.
از ذکر مجدد آن ها در این قسمت خودداری می گردد و فقط به ذکر این نکته اکتفا می گردد.
حضور سنگدانه ها در بتن یک حضور موثر بوده و نه تنها در مقاومت فشاری و کششی بتن تأثیر دارد، بلکه در دوام و پایداری بتن در دراز مدت در مقابل عوامل مخرب مکانیکی، شیمیایی و فیزیکی نیز تأثیر بسزایی دارد.
آبی که در ساختن بتن مصرف می شود باید عاری از مواد مضر برای بتن باشد. در این رابطه مقدار سولفات های آب نباید از یک گرم در لیتر بیشتر باشد.
آب گندابها و فاضلاب شهرها برای ساختن مناسب نیست. به عنوان یک قاعده کلی هر آبی که ph (درجه اسیدیته) آن بین 6 الی 8 بوده و طعم شوری نداشته باشد، می تواند برای تولید و عمل آوری بتن مصرف شود.
در صورتی که آب مصرف شده در بتن از حداقل لازم برای تر کردن سطح دانه ها کمتر باشد، اصطلاحا گفته می شود که بتن سوخته است.
معمولا آب مصرف شده را به صورت نسبت وزنی آب به سیمان نشان می دهند.
هرچه آب مصرفی در بتن بیشتر باشد، مقاومت آن کمتر است. نسبت آب به سیمان برای بتن های مختلف از 0.3 تا 0.6 متغیر است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
