برای افزایش مقاومت دیوار بتن مسلح موجود بسته به موقعیت دیوار و شرایط معماری و غیره می توان یکی از روش های زیر را انتخاب کرد:
روش اول:
اگر امکان اضافه کردن ضخامت دیوار باشد، مطابق آنچه قبلا گفته شد با بستن شبکه میلگرد کنار دیوار موجود و بتن ریزی به ضخامت حداقل 12 سانتی متر تقویت انجام می شود.
البته اتصال این بتن به بتن موجود بسیار حائز اهمیت بوده و باید سطح بتن قبلی کاملا مضرس شده و در صورت نیاز از میلگرد اتصال استفاده گردد.
این افزایش ضخامت می تواند در یک طرف دیوار باشد، لذا با توجه به موقعیت دیوار، مسائل معماری و زیبایی ساختمان و مسائل تأسیساتی و غیره، تقویت در طرفی که حداقل ضایعه برای ساختمان را داشته باشد باید اجرا گردد.
روش دوم:
در ساختمان هایی که از نظر جا در مجاورت دیوار برشی در مضیقه هستند مانند دیوار اطراف آسانسور، جهت تقویت یک طرف دیوار با ورق فولادی که به وسیله بلتهایی به بتن دیوار فیکس شده کاملا پوشانده می شود. نمونه این نوع تقویت در یک ساختمان 8 طبقه در آمریکا انجام شده است.
روش سوم:
پر کردن فضاهای خالی در دیوار موجود. البته این در صورتی امکان پذیر است که بستن درها و پنجره های موجود زیانی به عملکرد ساختمان وارد نکند. اتصالات قطعات پر کننده با دیوار موجود به وسیله میلگرد اتصال تامین می شود.
روش چهارم:
احداث المان های جدید مقاوم در برابر بار جانبی مانند دیوار برشی جدید
روش های اول تا سوم نسبت به روش چهارم اقتصادی تر و ساده تر می باشد. بدیهی است در صورتی که امکان اجرای روش سوم بوده، از همه اقتصادی تر خواهد بود.
در احداث دیوارهای برشی جدید، با توجه به ایجاد کشش در یک طرف دیوار، مشکل تقویت فوندانسیون و مهار آن پیش می آید.
وقتی دیوار مزبور در خارج ساختمان احداث گردد، چون از بارهای عمودی ساختمان نمی توان استفاده کرده این مشکل حادتر است. برای مهار فوندانسیون ها در چنین حالتی می توان از شمع یا فوندانسیون های عمیق استفاده کرد.
برای تقویت دیوارهایی که از نظر خمشی ضعیف هستند از همان روش های فوق استفاده می شود. البته تامین اتصال کافی برای میلگردهای خمشی در این حالت ضروری است.
لازم به ذکر است که چنانچه دیوار برشی به حد تسلیم خمشی برسد، شکل پذیری بیشتری خواهد داشت. بنابراین چون دیوارهای برشی با درصد میلگرد بیش از 0.5 درصد اکثرا تحت اثر برش می شکنند، توصیه می شود در محاسبات، میلگرد خمشی دیوار را حدالامکان کم کرد.
بررسی نقاط ضعف دیوارهای برشی:
یکی دیگر از نقاط ضعف دیوارهای برشی موجود، مقاومت پایین تیر اتصال دهنده دو دیوار می باشد. برای تقویت این تیر می توان به یکی از روش های زیر عمل کرد.
چنانچه تیر خیلی ضعیف باشد، روش دوم برای تقویت منطقی است. ولی چنانچه اتصال تیر با دیوارها ضعیف بوده می توان سیستم را به صورت اتصال لولایی بین تیر و دیوار مدل کرده و پس از ارزیابی اگر باز هم جوابگوی نیروی وارده نبود، روش دوم را به کار برد.
تقویت دیوارهای برشی پیش ساخته:
نقاط ضعف این گونه دیوارها عبارتند از:
نقطه ضعف اول یعنی ناکافی بودن ظرفیت خمشی و برشی دیوار را می توان به یکی از صورت های زیر برطرف کرد:
اقتصادی ترین روش برای افزایش مقاومت دیوارهای پیش ساخته پر کردن در و پنجره های موجود در آن می باشد.
عدم ظرفیت کافی در اتصال دیوار به دیوار باعث می شود که هر دیوار به طور مستقل عمل کرده و در نتیجه مقاومت خمشی آن کاهش یابد. برای اصلاح اتصالات باید میلگرد کنار دیوارها را با تخریب بتن در این ناحیه ظاهر نموده و پس از اضافه کردن خاموت هایی برای بستن میلگرد دو دیوار به هم، اقدام به بتن ریزی نمود.
وقتی دیوارها برای بارهای عمود بر سطح مثل نیروی باد ضعیف هستند، با اضافه کردن ستونک هایی بین قطعات دیوار، یا با اضافه کردن تیر افقی بین ستون های قاب اصلی و در ارتفاع وسط دیوار، دهانه بار بر دیوار کاهش یافته و بدین وسیله این نقطه ضعف برطرف می گردد.
برای اصلاح تیر اتصال دهنده دو دیوار پیش ساخته، از همان روش هایی که در مورد اصلاح این تیر برای دیوارهای درجا بتن ریزی شده، گفته شد، استفاده می شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
