تعریف بتن آرمه

بتن آرمه چیست ؟
«بتن مسلح» (Reinforced Concrete) یا بتن آرمه، یک ماده کامپوزیتی و از مصالح ساختمانی پرکاربرد است که از ترکیب بتن با المان های تقویت کننده نظیر میلگرد و یا الیاف تشکیل می شود.

المان های تقویت کننده، به منظور جبران مقاومت کششی و شکل پذیری پایین بتن مورد استفاده قرار می گیرند.

ترکیب بتن با میلگردهای فولادی از شناخته شده ترین و متداول ترین روش های ساخت بتن آرمه است که اغلب برای اجرای اعضای سازه ای ساختمان های مسکونی و تجاری به کار برده می شود.

تاریخچه بتن مسلح:
قدیمی ترین اثر استفاده از میلگرد در ساختمان های بنایی به قرن 15 میلادی (اواخر قرن 8 شمسی) و ساخت «قلعه ونسن» (Château de Vincennes) در کشور فرانسه باز می گردد.

در قرن 18 میلادی (اواخر قرن 11 شمسی) نیز از میلگرد برای ساخت اسکلت «برج خمیده ی نوینسک» (Leaning Tower of Nevyansk) در روسیه استفاده شد.

با وجود به کارگیری میلگردهای فولادی یا چدنی در سازه های مذکور، شواهدی دال بر استفاده از این مصالح با هدف تقویت استحکام سازه وجود ندارد.

بتن آرمه یا بتن مسلح، در سال 1849 میلادی (1228 شمسی) توسط یک باغبان فرانسوی با نام «ژوزف مونیه» (Joseph Monier) اختراع شد.

این باغبان از ترکیب مش های فولادی با دوغاب سیمانی برای ساخت گلدان استفاده می کرد. در سال 1853 میلادی (1232 شمسی)، بتن آرمه برای اولین بار جهت ساخت یک ساختمان چهار طبقه مورد استفاده قرار گرفت.

البته هدف از به کارگیری این مصالح ساختمانی، نه افزایش مقاومت بلکه یکپارچگی سازه و جلوگیری از دوران دیوارهای ساختمان بود.

در سال 1854 میلادی (1233 شمسی)، یک پیمانکار انگلیسی از بتن مسلح برای اجرای کف و سقف خانه های دو طبقه استفاده کرد.

نحوه چینش آرماتورها در این خانه ها، بیانگر به کارگیری میلگرد با هدف افزایش مقاومت کششی بتن بود.

به رسمیت شناختن کاربرد بتن آرمه به عنوان مصالح ساختمانی به اواخر قرن 19 میلادی (قرن 12 شمسی) باز می گردد.

در این دوران، مطالعات زیادی بر روی ترکیب سیمان پرتلند با آهن به عنوان مصالح ساختمانی مقرون به صرفه و مقاوم در برابر آتش برای ساخت سقف، کف و سطوح عابر پیاده انجام شد.

تغییر روش های به کارگیری میلگردهای فولادی (مثل خم کردن آن ها) و بهبود پیوستگی آن ها با بتن نیز از پیشرفت های مربوط به این دوران است.

در سال 1884 میلادی (1263 شمسی)، ساخت اولین سازه تجاری با استفاده از بتن آرمه انجام گرفت.

در سال 1903 میلادی (1282 شمسی)، یکی از اولین آسمان خراش ها توسط بتن مسلح با ارتفاع 16 طبقه ساخته شد.

با گذشت زمان، المان های تقویت کننده مختلفی نظیر الیاف فولادی، مصنوعی و طبیعی برای ساخت بتن آرمه مورد استفاده قرار گرفتند.

به کارگیری این نوع بتن در سال های اولیه معرفی آن با چالش های فراوانی در زمینه طراحی و اجرا همراه بود.

با این حال، ویژگی هایی نظیر دسترسی آسان به مواد اولیه و وجود انواع مختلف با خواص متنوع، بتن مسلح را به یکی از محبوب ترین و پرکاربردترین مصالح ساختمانی در ساخت انواع سازه های عمرانی مدرن تبدیل کردند.