چون تماس بین قطعه کار و الکترود وجود ندارد ایجاد دیواره های نازک و اشکال ظریف امکان پذیر است.عموماً می توان قطعات با شکل پیچیده را ماشین کاری کرد.نرخ ماشین کاری وابسته به سختی قطعه کار نبوده و متناسب با نقطعه ذوب قطعه کار است. بنابراین موادی که قابلیت ماشین کاری کمی دارند مثل کاربیت های سمانته و فولادهای ابزاری آبکاری شده را می توان ماشین کاری کرد و ماشین کاری بدون پلیسه است.
غالباً برای ساخت انواع قالب ها از دستگاه اسپارک استفاده می شود. قالب های تزریق پلاستیک، قالبهای اکسترود، آهنگری و دایکاست فقط موارد محدودی از انواع قالبهای ساخته شده با این روش هستند. ضمنا از این روش مستقیماً در خط تولید استفاده می شود.
روش کار
گرچه دستگاه اسپارک قادر است در چند محور حرکت کند، ولی غالب این دستگاهها دارای یک کله گی هستند که الکترود به آن وصل شده است و با یک سیستم سروو کنترل فقط در جهت عمودی حرکت می کنند. علامت پلاریته منفی حاکی از ان است که قطب منفی منبع تغذیه به الکترود وصل شده است.
اگر کله گی بدون کنترل به سمت پایین حرکت کند با قطعه کار برخورد کرده و بین آن و قطعه کار اتصال کوتاه ایجاد میشود. سروو سیستم کنترل حرکت کله گی مانع این امر شده و با مقایسه ولتاژ بین الکترود و قطعه کار با یک ولتاژ مرجع مانع نزدیکی بیش از حد این دو و ایجاد اتصال کوتاه میشود. اگر ولتاژ بین الکترود وقطعه کار بیش از ولتاژ مرجع باشد کله گی به سمت پایین میرود و اگر کمتر شود برمی گردد. محرک کله گی یک جک هیدرولیکی یا یک سروو موتور است.
در حین اسپارک و با خورده شدن قطعه کار فاصله بین آن و الکترود زیاد می شود و بنابراین ولتاژ بین آنها افزایش می یابد. سیستم کنترل کله گی را آن قدر پایین می آورد تا این ولتاژ مساوی ولتاژ مرجع شود. بدین ترتیب در تمام طول ماشین کاری فاصله هوایی بین الکترود و سطح ماشین کاری شده قطعه کار ثابت باقی می ماند. وقتی الکترود تا عمق از پیش تنظیم شده در قطعه کار فرو رفت استپ دستگاه عمل کرده و کله گی را بیرون می کشد.