خوردگی:
پلاستیک ها در برابر اغلب مواد شیمیایی و محلول های آلی پایدارند.
به طور کلی پلاستیک ها در مقایسه با فلزات و آلیاژها، در برابر یون های کلر و اسید کلریدریک مقاوم ترند ولی در برابر یون های اکسید کننده مانند اسید نیتریک و نیز در برابر حلال ها مقاومت کمتری دارند.
خواص مکانیکی:
مقاومت کششی:
پلاستیک ها نسبت به فولاد از مقاومت کششی کمتری برخوردارند. بنابراین جهت افزایش این پارامتر در پلاستیک ها، آن ها را با پشم شیشه مسلح می کنند.
به این نوع پلاستیک، فایبر گلاس گفته می شود و در واقع جزء مواد مرکب (کامپوزیت ها) محسوب می گردد.
سختی:
بسیاری از پلاستیک ها از چوب سخت ترند ولی سختی آن ها از فولاد و شیشه کمتر است.
مقاومت در برابر ضربه:
پلاستیک های مختلف در برابر ضربه عکس العمل های متفاوتی از خود نشان می دهند ولی در کل پلاستیک ها نسبت به چوب و شیشه در برابر ضربه مقاوم ترند.
خزش:
در پلاستیک ها به میزان قابل ملاحظه ای خزش اتفاق می افتد. این بدان معناست که مواد پلاستیک تحت بار ثابت، در طول زمان دچار تغییر شکل می شوند.
اگر نیرو مدت کوتاهی اعمال شود، ممکن است پلاستیک به حالت اول باز گردد ولی اگر مدت زمان اعمال نیرو طولانی باشد ممکن است که تغییر شکل پلاستیک دائمی شود.
البته می توان با تقویت پلاستیک ها و چند لایه کردن آن ها، میزان خزش در آن ها را به میزان زیادی کاهش داد.
با این وجود میزان خزش در پلاستیک ها به مراتب بیش از خرش در فولاد و بتن است.
دسته بندی انواع پلاستیک ها:
پلاستیک ها براساس ساختار مولکولی آن ها به سه دسته زیر تقسیم می شوند: