آزمون خستگی برای میلگردهای فولادی خوابانده شده در بتن، بر روی سه میلگرد با ابعاد ایجاد شده در پائین، حد وسط و بالای محدوده جدول نورد انجام می شود.
ابعاد اسمی کوچک (ds ≤ 8mm) برای رکاب نمونه های تست شده استفاده می شود. برای این منظور از خم کننده های مورد استفاده در سایت های ساختمانی استفاده می شود.
برای خمش رکاب ها از dbr = 4 × ds و برای میلگردها از dbr = 15 × ds استفاده می شود.
در مورد میلگردها، خمش ایجاد شده با روشی انجام می شود که همیشه آج های مورب در کناره، دچار اعوجاج می شوند.
میلگردهای خم شده، پیر سخت می شوند یعنی تا 25 درجه سانتی گراد گرم شده و نیم ساعت در این دما نگه داشته می شوند تا در دمای محیط سرد گردند.
بنابراین اجازه ایجاد هیچ گونه تغییر شکلی در این میلگردها داده نمی شود.
در حین آزمون، تنش فشاری بتن (βs) اساسا تغییر نمی کند و حداقل 40 نیوتن بر میلی متر مربع می باشد.
آزمون در فاصله زمانی 14 تا 60 روز از زمان پیر سخت شدن انجام می شود.
تعداد بیشترین سیکل بارگذاری 2×106 خواهد بود. نیروی اعمالی برای انجام آزمون فقط وزن قطعات می باشد و تکرار آزمون از 300 بارگذاری در دقیقه نباید تجاوز کند.
تهیه نمونه و روش آزمون:
ابعاد نمونه ها در شکل های بالا آمده است. برای اطمینان از ایجاد لنگرگاه، طول کوتاهی از همان ضخامت نمونه آزمون در زیر موقعیت آزمون برا تقویت نمونه جوش داده خواهد شد.
سپس بین میلگردهای طولی به فاصله 25 میلی متر از هر طرف پوشش بتنی ایجاد می شود.
مشخصات بتن مورد استفاده طبق استاندارد عبارت است از:
سیمان مورد استفاده باید طبقه بندی z35f را براساس استاندارد DIN1164part4 داشته باشد.
پس از آنکه بتن شکل گرفت، قطعات تست با پوشش تر برای 7 روز پوشانده می شوند.
برای هر قطعه آزمون 3 مکعب 20 سانتی متری برای مشخص کردن استحکام فشاری در روز آزمون ساخته می شود.
آزمون با روشی مشابه بر روی قطعات انجام می پذیرد.
نمونه آزمون باید بر روی محورهای یک غلطک مدور قرار گیرد.
میزان تنش فولاد در شکل های بالا با استفاده از مقدار میانگین محاسبه می شود.
M=P×a+MG
P = نیروی مورد استفاده
A = 35 cm
MG = مقداری وابسته به وزن میلگرد و گرفته شده از مدل های آرماتور با مقدار الاستیسیته n=15