انبساط در مقطع فولاد موجب کاهش مقاومت مکانیکی پروفیل های بزرگ می شود.
این به علت سرعت اندک سرد شدن آن ها می باشد، می توان با اضافه کردن مقادیر کم عناصری چون کرم، منگنز، مولیبدن و نیکل به فولاد از انبساط آن جلوگیری کرد.
فولادهای پوشش دار:
سال هاست که روکش کردن با روی روشی استاندارد برای محافظت از محصول در برابر خوردگی است.
روکش کردن با روی به روش های زیر انجام می شود:
در روش فرو بردن در فلز مذاب، فولاد را با حمام کردن در اسید تمیز می کنند و آن گاه در روی مذاب یا آلیاژ مذاب آهن و روی فرو می برند.
روکش روی به عنوان مرزی فیزیکی بین محصول و محیط آن عمل می کند و از آن محافظت می کند و اگر خراش بردارد، روی خورده می شود و محصول سالم می ماند، آلیاژ آهن و روی سطح بهتری برای رنگ کردن یا جوش کاری ایجاد می کند.
دوام فولاد روکش دار به ضخامت روکش در هر رو و محیط بستگی دارد.
موقعیت ساحلی و محیط های صنعتی که ترکیبات نمکی و دی اکسید گوگرد بالایی در هوای آن ها می باشد می توانند فرسودگی سریعی ایجاد کنند.
قلیاهای موجود در سیمان، قیر و ملات های آهکی روکش روی را می خورند ولی در هر حال کلرید کلسیم که به عنوان ازودگیر به ملات ها اضافه می شود بسیار خورنده است و باید کم استفاده شود.
در اتصالاتی که برای آهن گالوانیزه انتخاب می شوند باید مراقب بود پیل دو فلزی با روی ایجاد نشود.
به خصوص از تماس مس یا برنج با آهن گالوانیزه باید خودداری کرد، فلزات دیگر مثل سرب، آلومینیوم و فولاد ضد زنگ در هوای تمیز اثرات کمتری دارند ولی به طور کلی همه بست ها باید با واشرهای لاستیکی از رطوبت محفوظ و عایق بشوند.
در جاهایی که فولاد با پوشش روی بایستی با چوب تازه یا چوب عمل آمده با افزودنی های با پایه مس محکم شود باید چوب را با رنگ قیری پوشاند.
اگر روکش هنگام بریدن، بست زدن یا جوش کاری صدمه ببیند باید آن را با رنگ های پر روی ترمیم کرد.
می توان فولاد گالوانیزه را به عنوان تزئین با مقاومت بالاتر در مقابل خوردگی رنگ کرد، به هر حال، اگر پرداخت نهایی آهن از جنس روی با درخشش معمولی باشد از زیر رنگ پیدا می شود و نوع با درخشش کمتر با آلیاژ آهن و روی برای رنگ آمیزی مناسب تر هستند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
