تولید ورق گالوانیزه کردن به روش غوطه وری داغ:
در تولید ورق گالوانیزه کردن به روش غوطه وری داغ قطعه فولادی یا آهنی کاملا در وان مذاب روی قرار می گیرد.
این روش به طور وسیعی در فرآیند پوشش تجارتی روی به مدت تقریبا دو قرن انجام گرفته است. این روش از آسان ترین روش های پوشش روی و فرآیند ساده ای بوده و سالانه پیشرفت کمی پیدا می کند.
یک فرآیند قابل انعطاف است به طوری که در آن فلز روی با فولاد در محدوده وسیعی از قطعات بی نهایت کوچک همچون پیچ و مهره تا ساخته های بزرگ همچون تانک های کوچک، کانتینر، برج های انتقال، دکل های خطوط انتقال نیرو، ریل ها و غیره به کار می روند.
بسیاری از فاکتورها در تشکیل یک پوشش رضایت بخش موثر است. در فرآیند تولید ورق گالوانیزه به روش غوطه وری مذاب یک لایه آلیاژی آهن - روی تشکیل می شود.
ضخامت و ترکیب عناصر پوشش به دمای وان، زمان غوطه وری، سرعت خروج از وان، عملیات حرارتی و مکانیکی ترکیب عناصر فولاد و فلزات وارد شده در وان مذاب بستگی دارد.
در این روش یک پوشش کامل روی سرتاسر قطعه کاری مثل لبه ها، درزها و جوش ها را در بر می گیرد. پوشش های ضخیم تر در سطوح ناهموار و فولاد دانه ریز ایجاد می شود.
ضخامت لایه آلیاژی در نواحی خارجی، نواحی دارای حفره و درز کمی بیشتر می باشد. ضخامت پوششی که به روش غوطه وری داغ روی سطح تشکیل می شود، بسیار متنوع است و می تواند در محدوده 2.75 اونس بر فوت مربع و کمتر از 1 اونس بر فوت مربع باشد.
در صورتی که سطح فولاد خوب تمیز شود، یک پوشش پیوسته و یکنواختی روی سطح تشکیل خواهد شد.
روش غوطه وری داغ دارای برخی معایب نیز می باشد. از جمله تاب خوردگی قطعات بزرگ هنگام گالوانیزه کردن و به وجود آمدن تغییرات متالوژیکی در ساختمان فولاد به عنوان مثال چدن چکش خوار با قرار گرفتن در وان مذاب دچار تردی می شود.
برای قطعاتی که ممکن است این عیوب پیدا شود از سایر روش های گالوانیزه کردن استفاده می شود. روش غوطه وری داغ به دو طریق پیوسته و ناپیوسته انجام می پذیرد که در زیر به تفصیل بیان می شود.
تولید ورق گالوانیزه کردن به طریق ناپیوسته:
در این روش قطعه کاری پس از آماده سازی اولیه که قبلا ذکر شد، به صورت تکی وارد وان مذاب شده و پس از مدتی از آن خارج می شود.
قطعات به وسیله ابزار دستی و مکانیکی گرفته می شود. قطعات کوچک مانند پیچ و مهره، واشر، رشته و غیره داخل یک شبکه آهنی قرار داده شده و سپس وارد وان مذاب می شود.
پس از خارج کردن به وسیله ایجاد تکان و لرزش روی اضافه از سطح گرفته می شود. عمل گرفتن قطعه بایستی تا مرحله انجماد کامل مذاب به طول انجامد.
با عمل سرد کردن طبیعی یا اجباری می توان حالت کریستالی و پولکی شدن سطح را کنترل نمود.