بررسی خصوصیات ورق گالوانیزه ایران

با افزایش مصرف ورق گالوانیزه گرم در بازار خصوصا در بخش لوازم خانگی، ساخت و ساز و صنعت خودروسازی، نیاز مشتریان به داشتن اطلاعات پیش از خرید این محصول افزایش یافته است.

یکی از اطلاعات مهمی که پیش از خرید ورق گالوانیزه برای مشتریان مهم می باشد، ضخامت، کیفیت و درصد پوشش گالوانیزه می باشد.

به طور کلی این محصول به دو صورت شیت و رول موجود می باشد. ورق گالوانیزه رول شده با عرض های 100 و 125 سانتی متر تولید می گردد.

در حالت شیت نیز به صورت شیت فابریک با ابعاد 2*1 متر و 1.25*2.50 متر و شیت آبکاری گرم با ابعاد 2*1 و 1.25*2.5 و 3*1.5 موجود می باشد.

اصطلاح دیگر رایج در مورد خرید ورق گالوانیزه، کوتینگ یا درصد پوشش یا ضخامت گالوانیزه روی ورق می باشد.

کوتینگ ورق های گالوانیزه موجود در بازار داخلی ایران در حدود 150-80 میکرون (گرم بر متر مربع) می باشد.

برای مثال کوتینگ 80 به این معنا است که در هر متر مربع ورق گالوانیزه 80 گرم پوشش روی وجود دارد.

همچنین درصد پوشش این محصول در کالاهای وارداتی در محدوده 200-160 گرم بر متر مربع می باشد.

واضح است که هرچه درصد پوشش روی در ورق گالوانیزه بیشتر باشد، مقاومت محصول نیز بیشتر است.

معرفی پوشش گالوانیزه:
راحت ترین روش جلوگیری از خوردگی ورق فولادی پوشش دادن آن می باشد. به طور کلی پوشش ها موادی هستند که جهت ایجاد مانع بین محیط های خورنده و جسم مورد نظر به کار برده می شوند.

پوشش ها با توجه به مکانیسم هایی که دارا می باشند، 4 وظیفه اساسی را به عهده دارند:

• جلوگیری از تماس بین محیط و جسم مورد نظر.
• محدودیت تماس بین محیط و جسم مورد نظر.
• انتشار مواد و ایجاد شرایط حفاظتی یا کندکنندگی حملات بر روی جسم مورد نظر.
• تولید جریان الکتریکی حفاظت کننده یا به عبارتی حفاظت گالوانیکی.

پوشش ها با توجه به جنس آن ها به 3 دسته تقسیم می شوند:

• پوشش های فلزی.
• پوشش های آلی.
• پوشش های معدنی.

پوشش های فلزی خود به دو دسته تقسیم می شوند. (پوشش های نجیب یا کاتدی و پوشش های فداشونده یا آندی)

پوشش های آلی نیز انواع زیادی دارند (نظیر رنگ ها، لاک ها، لعاب ها، لاستیک ها، پلاستیک ها، مواد قیری و غیره)

مهم ترین پوشش های معدنی، پوشش های شیشه ای، پوشش های سیمانی و پوشش های تبدیل شیمیایی می باشند.

مشخصه هر پوشش مناسب مقاومت زیاد به خوردگی، ممانعت از نفوذ عوامل خورنده به ویژه اکسیژه و رطوبت، مقاومت به ساییدگی و خراشیدگی، چسبندگی زیاد به سطح و جنبه اقتصادی آن می باشد.

فلزات مختلفی به عنوان پوشش روی سطح فولاد به کار می روند که عبارتند از:
منیزیم، آلومینیوم، کادمیم، قلع، روی و غیره.

از این میان پوشش روی دارای اهمیت ویژه ای است. سرعت هجوم به فلز روی در اغلب اتمسفرها و محیط های آبی مختلف حدود یک بیست و چهارم فولاد می باشد.

پوشش های روی در مناطق و محیط های کشاورزی و دریایی نسبتا مقاوم می باشند (به جز در مواردی که آب دریا به صورت پاششی و در تماس مستقیم با سطح باشد).

آزمایشات مختلف نشان داده اند که عمر پوشش نازکی از روی به ضخامت یک میل (0.03 میلی متر) در محیط های روستایی و کشاورزی حدود 11 سال یا بیشتر و در محیط های دریایی 8 سال می باشد.

در محیط های صنعتی عمر متوسط در حدود 4 سال کاهش می یابد. در محیط آب دریا هر یک هزارم اینچ (0.03 میلی متر) از پوشش یک سال عمر می کند.

پوشش روی عمل حفاظت را به سه طریق انجام می دهد که عبارتند از:
پوشش از اتصال فلز پایه (فولاد) با محیط خورنده جلوگیری می کند.

هنگامی که پوشش دچار تخریب موضعی مکانیکی یا شیمیایی شود و فلز پایه با محیط تماس پیدا کند، روی آهن را به صورت گالوانیکی حفاظت می کند یا اصطلاحا نقش آند فداشونده شونده را ایفا می کند.

محصول خوردگی ایجاد شده، روی سطح روی به عنوان یک پوشش مضاعف عمل نموده، از نفوذ عوامل خورنده به سطح جلوگیری به عمل می آورد.

مصرف سالیانه روی در ایالات متحده حدود یک میلیون تن برآورده می شود که تقریبا نیمی از این تناژ صرف پوشش فولاد به صورت ورق، لوله، سیم و قطعات به صورت گالوانیزه می شود.

قسمت اعظمی از روی به عنوان آندهای فداشونده در حفاظت کاتدی مورد مصرف قرار می گیرد.