به طور کلی فرآیند نورد متداول ترین روش تولید محصولات فولادی است زیرا کنترل نهایی در این روش دقیق است.
در این روش تولید ابتدا شمش های فولادی بایستی وارد کوره شوند و در دمای 1100 درجه سانتی گراد قرار گیرند.
پس از افزایش دمای شمش های فولادی آن ها را برای نورد به خط تولید می فرستند. در مرحله رافینگ طی سه مرحله قطر شمش ها کم می شود و طول آن ها افزایش می یابد.
برای تولید میلگرد با مرغوبیت بالای سطح از خطوط نورد پیوسته استفاده می گردد.
در نورد گرم میلگرد به دلیل بالا بودن دمای کاری و نیز پایین بودن تنش پلاستیک می توان شمش ها را توسط عبورهایی پیوسته از داخل دهانه بین غلتک های نورد توسط دستگاه های نورد با ظرفیت متوسط تغییر شکل زیادی داد.
در مرحله آخر نورد آرماتور شامل آج زنی این محصول است. پس از آن میلگردها در طول های 24 یا 36 متری برش داده شده و بسته بندی می گردد.
به طور کلی دستگاه های موجود در کارخانجات نورد میلگرد شامل موارد زیر است:
سردکاری (نورد سرد):
سردکاری یا نورد سرد یک روش قدیمی تولید آرماتور با مقاومت بالا در دمای پایین تر از تبلور مجدد است.
این فرآیند سبب در هم شکستن و جابه جایی در ساختار کریستالی ماده می شود و به بیان دیگر باعث بی قاعدگی در ساختار کریستالی می شود و این بی قاعدگی به طور شگرفی بر مقاومت تسلیم و شکل پذیری اثر می گذارد.
آرماتورهای تولید شده به این روش ناحیه تسلیم ندارند و فولاد سخت تری دارند.
اگرچه این روش مقاومت تسلیم را افزایش می دهد ولی شکل پذیری آرماتور را کاهش می دهد.
به طور کلی این روش از تولید آرماتورهای با مقاومت بالا برای استفاده در عضوهای مقاوم در برابر اثرات زلزله مناسب نمی باشد.
میکروآلیاژی:
در این روش میلگرد با مقاومت بالا با افزوده شدن مقادیر اندکی تیتانیوم، نیوبیوم و یا وانادیم به آرماتور معمولی به دست می آید.
روش میکروآلیاژی باعث تشکیل کاربیدهای بین فلزی می شود که منجر به تولید ریز ذرات مقاوم ساز می شود و هرچه این ریز ذرات ریزتر باشند آرماتور تولید شده مقاومت بالاتری کسب می کند.
شمش مورد استفاده در روش آلیاژسازی شده در محیط و به آرامی خنک می گردد لذا دارای مقاومت بیشتری نسبت به سایر روش های تولیدی دارد.
استفاده از این میلگرد در مناطق زلزله خیز توصیه شده و میلگرد ذوب آهن اصفهان نیز توسط روش آلیاژسازی تولید می شود.
به طور کلی در ایران این روش ساخت آرماتور مصطح تر بوده و تمامی سازندگان این محصول موظفند خریداران را از روش تولید میلگرد کارخانه خود مطلع سازند.
عملیات حرارت و خنک کاری (ترمکس):
خنک کاری به فرآیندی گفته می شود که طی آن فولادی که حرارت دیده و وارد فاز آستنتیک شده، به سرعت توسط آب یا روغن سرد می شود و در نتیجه در این مرحله ماده ای با ساختار سخت و شکننده به وجود می آید.
سپس فولاد خنک شده را طی یک عملیات حرارتی قرار می دهند تا با تغییرات شکل گرفته در ساختار ماده، سختی کاهش و شکل پذیری افزایش یابد.
در این روش به دلیل پایین بودن مقدار کربن نسبت به روش سردکاری، شکل پذیری میلگردهای تولید شده بیشتر خواهد بود.
مزیت روش ترمکس نسبت به روش میکروآلیاژی پایین بودن هزینه تولید می باشد.
دقت کنید که در این فرآیند شمش فولادی مورد استفاده از کیفیت پایین تری برخوردار بوده و جهت نیل به مقاومت مورد نظر آن را از داخل لوله های آب عبور می دهند و سطح بیرونی شمش به یک باره خنک می گردد.
از این رو سطح بیرونی میلگرد ترمکس نسبت به سطح داخلی آن مقاومت کمتری داشته و برای استفاده در مناطق زلزله خیر مناسب نمی باشد.
پس از تولید میلگرد توسط هر یک از روش های ذکر شده لازم است آزمایشات کارخانه ای بر روی این محصول برای تایید کیفیت آن صورت گیرد.
در کارخانجات مذکور آزمایشات لازم در جهت تطابق با ضوابط آیین نامه ها و استاندارد میلگرد انجام می شود.
در مرحله آخر نیز نوبت خمکاری میلگرد است که به سه روش زیر انجام می گیرد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
