با توجه به تحمیل هزینه های زیاد به علت به وجود آمدن عیوبی که ممکن است در حین خمکاری لوله ها به وجود آید، شناخت و جلوگیری از بروز چنین عیوبی در حین خمکاری لوله لازم و ضروری به نظر می رسد.
به طور کلی پارامترهایی وجود دارند که چگونگی آن ها بعد از فرایند خم؛ پذیرش و یا عدم پذیرش خم را مشخص می کند.
با بررسی این پارامترها برای هر نوع فرایند خمش، قابلیت های آن فرایند قابل استخراج می باشد.
از مهم ترین عیوب هندسی ناشی از خمکاری می توان به مواردی همچون کم شدن ضخامت خارجی، صاف شدن دیواره پشتی لوله، کمانش، بیضی شدن مقطع لوله و چروکیدگی اشاره نمود.
کم شدن ضخامت خارجی لوله:
از نشانه های این عیب، کم شدن ضخامت دیواره خارجی و زیاد شدن ضخامت داخلی خم می باشد.
چون دیواره داخلی لوله در خمکاری تحت فشار و دیواره خارجی تحت کشش می باشد، ضخامت خارجی خم کم می شود تا فاصله بیشتری از لوله را بپوشاند.
میزان نازک شدن دیواره خارجی نباید به گونه ای باشد که ضریب ایمنی سیستم لوله کشی از حد مجاز کمتر شده و عدم اطمینان را برای طراحی به وجود آورد.
نازکی ضخامت دیواره لوله به عوامل متعددی بستگی دارد. شعاع خم، نحوه جریان ماده پلاستیک و نیروهای سطحی وارده بر روی لوله، از جمله این عوامل می باشند.
توجه به این نکته ضروری است که تعداد نیروهای سطحی که در روش خمش سرد به سطح لوله اعمال می شود، در بعضی از موارد باعث ایجاد کشش ناخواسته در برخی از مقاطع شده و در نهایت موجب نازکی دیواره لوله می گردد.
حتی اگر سطح غلتک ها و یا قالب ها کاملا تمیز و یکنواخت نباشند می تواند به لوله آسیب زده و به صورت خش یا فرورفتگی بر روی سطح لوله ظاهر شود.
که در برخی موارد بحرانی این آسیب ها می تواند میزان نازک شدگی را بیش از حد افزایش دهد.
نازک شدن دیواره لوله از مهم ترین مشخصه های خم تولید شده است که کاربردی یا غیر قابل قبول بودن خم بسته به میزان درصد نازکی ایجاد شده دارد و اگر نیاز باشد ترجیح داده می شود تا از لوله ضیم تر برای خمکاری استفاده شود تا بعد از انجام پروسه، ضخامت از مقدار مجاز کمتر نشود.
میزان نازکی بعد از پروسه پارامتری است که بعد از تست و پروسه های متوالی مشخص می شود.
صاف شدن دیواره پشتی لوله:
این عیب زمانی رخ می دهد که نسبت قطر به ضخامت لوله کمتر از 35 باشد.
کمانش در لوله:
کمانش اغلب هنگامی اتفاق می افتد که لوله با ضخامت کم تحت خمش قرار گیرد. لازم است از کمانش حین نصب و اتصال لوله ها به همدیگر جلوگیری شود.
برای این منظور باید ماکزیمم تنش محوری که به علت بارهای محوری و خمش به وجود می آید منجر به کمانش در لوله نشود.
بیضی شدن مقطع لوله:
برای کار گذاشتن هرچه سریع تر لوله ها دو فاکتور گردی در سطح مقطع لوله و ضخامت دیواره بسیار مهم است.
چقرمگی فولاد مورد استفاده در لوله و کیفیت جوش، نقش اساسی در ایجاد دو فاکتور بالا را خواهند داشت.
هرچه قطر لوله ها بزرگ تر باشد احتمال بیضی شدن مقطع در حین خمکاری افزایش می یابد.
البته فشارهای داخلی می تواند مقدار بیضی شکل شدن سطح مقطع را کاهش دهد اما این کار با ریسک باز شدن ترک ها همراه است.
مخصوصا زمانی که از الکترودهای سلولوزی استفاده می شود. استفاده از مندرل در حین خمکاری این عیب را به حداقل می رساند.
این عیب از جمله مهم ترین عیوبی است که توسط انبساط سرد در لوله های درز جوش مستقیم برطرف می شود.
لازمه کاهش این عیب در لوله های اسپیرال، دقت در ابعاد و استفاده از ماشین های فرم دهی مدرن است.
در ابتدای تولید لوله های اسپیرال، مهم ترین عیب این لوله ها بیضی شدن سطح مقطع این لوله ها در هنگام ساخت و در حین خمکاری محسوب می شد.
به همین دلیل در ابتدا شرکت های زیادی از بکارگیری این نوع لوله ها امتناع می ورزیدند و فقط برای انتقال آب از این لوله ها استفاده می شد.
ولی امروزه با پیشرفت تکنولوژی در ساخت لوله های اسپیرال به طور وسیع در خطوط انتقال نفت و گاز مورد استفاده قرار می گیرند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
