تاریخچه سازه های مصالح بنایی

چنانچه مصالح بنایی را سنگ، خشت، آجر و بلوک و احیانا به همراه چسباننده هایی مانند گچ و خاک، ساروج؛ ماسه و سیمان بدانیم سابقه احداث ساختمان های مصالح بنایی را می توان همزمان با اسکان بشر در یک مکان ثابت دانست.

نمونه هایی برجسته از سازه های مصالح بنایی تاریخی هرم cheops در مصر با ارتفاع 145 متر، فانوس دریایی Alexandria در دریای مدیترانه با ارتفاع 168 متر، مسجد امام و مسجد شیخ لطف الله و پل خواجو در اصفهان می باشند.

معرفی سازه بناییمصالح بنایی آجری:
با توجه به شواهد تاریخی مصالح بنایی آجری حدود 5000 سال است که مورد استفاده قرار گرفته و می گیرد.

جالب است بدانیم کلمه آجر واژه بابلی بوده و در زمان های دور به خشت نوشته هایی که بر آن فرمان، منشور، قانون و جز این ها را می نوشتند گفته می شد.

در گذشته اقوامی مانند بابلی ها و سومری ها به منظور ساختن خشت از گل خمیری که پس از فرونشتن سیلاب از کنار رودخانه ها به دست می آمده استفاده نموده اند.

بر روی هم قرار گرفتن قطعات سنگ یا آجر و حفره های خالی بین آن ها، لغزش این قطعات بر روی یکدیگر و در نتیجه کاهش مقاومت مجموعه سبب استفاده از ملات در میان قطعات شد.

اگرچه می توان ساده ترین نوع ملات ها را گل معمولی و یا گچ و خاک دانست اما به منظور به دست آوردن استحکام بیشتر، ملات هایی مانند ماسه، آهک، سیمان و یا ماسه سیمان ابداع شده و مورد استفاده قرار می گیرد.

میزان احداث ساختمان های مصالح بنایی:
اساسا در سراسر جهان متمدن امروز میزان وسیعی از ساختمان های مورد استفاده از نوع مصالح بنایی بوده که در ابعاد و تعداد طبقات مختلف اجرا شده و می شود.

در ایران تا چند دهه پیش از زمان حاضر بسیاری از ساختمان ها حتی در شهرهای بزرگ کشور از نوع مصالح بنایی بوده که در زمان حاضر نیز با اصلاح برخی روش های اجرایی و یا استفاده از تسلیح به منظور مقاوم سازی این نوع ساختمان ها احداث و کاربرد سازه های یاد شده هنوز هم به طور وسیع ادامه دارد.

اگرچه به مرور زمان و همچنین نیاز به احداث ساختمان های مرتفع با بیش از 3 طبقه، کاربرد مصالح بنایی را به عنوان المان باربر ساختمان تا اندازه ای محدوده نموده است.

لیکن هم اکنون نیز به دلایل مختلف ساخت و ساز به کمک مصالح بنایی به طور وسیع در سراسر جهان به ویژه در مناطقی که زمین به اندازه کافی وجود دارد انجام می شود.