برای ساخت بتن الیافی، از روش های مختلفی استفاده می شود. نوع کار، امکانات و تجهیزات، از جمله عواملی هستند که در انتخاب روش تولید اهمیت دارند.
از آنجایی که پدیده بتن الیافی نسبتا جدید است، هنوز هیچ نظر ثابتی مبنی بر اینکه مخلوط چگونه به بهترین نحو ساخته شود به وجود نیامده است.
آئین نامه ACI توصیه می کند که قبل از انتخاب هر روش برای اضافه نمودن الیاف به بتن، باید به صورت آزمایشی اجرا شود.
به طور کلی، مخلوط های حاوی الیاف، به لرزاندن و متراکم ساختن بیشتری احتیاج دارند. لرزه داخلی می تواند قابل قبول باشد، ولی برای جلوگیری از جداشدگی الیاف، بهتر است لرزش از بیرون قالب ها انجام گیرد.
از آنجایی که بتن الیافی نیز مانند بتن معمولی به تدریج کسب مقاومت می کند، بتن حاوی الیاف باید نظیر بتن معمولی محافظت و عمل آوری شود.
بر این اساس لازم است از خشک شدن سریع سطح بتن الیافی و همچنین باز کردن قالب ها قبل از موعد پرهیز گردد.
قطعات بتنی با الیاف شیشه به دو روش ساخته می شوند:
روش پاشش:
در روش پاشش، ملات سیمان و الیاف شیشه به طور همزمان از تفنگ افشانه ای بر روی سطح قالب در چندین لایه پاشیده می شود.
این روش می تواند با توجه به پیش ساخته بودن قطعه و یا درجا بودن آن به صورت اتوماتیک یا دستی انجام گیرد.
لایه های پاشیده شده ضخامتی تقریبا برابر با 4 تا 6 میلی متر دارند. بنابراین یک پانل به ضخامت 12 میلی متر به 2 تا 3 مرحله کامل پاشش احتیاج دارد.
پس از اینکه هر لایه پاشیده شد، با استفاده از غلتک های مخصوص فلزی کاملا تسطیح و فشرده می شود.
این کار به خارج کردن هوای محبوس و پوشاندن الیاف شیشه با خمیر سیمان کمک می کند.
روش پیش مخلوط:
در روش پیش مخلوط، سیمان، ماسه، الیاف شیشه و آب با هم مخلوط شده و به صورت ملات در می آیند.
سپس با ریختن با ارتعاش، قالب ریزی با فشار یا قالب لغزان؛ این ملات به محصول مورد نظر تبدیل می شود.
قطعات بتنی ساخته شده به روش پیش مخلوط برای تولید اجزایی با اشکال ساده تر و به خصوص پانل های روکار مورد استفاده قرار می گیرد.
اخیرا از بتن مسلح شده به الیاف شیشه به عنوان یک ماده مناسب برای کاربردهای سازه ای نیز استفاده شده است.
خواص مکانیکی مطلوب و دوام مناسب در برابر شرایط محیطی، باعث افزایش استفاده از بتن مسلح شده با الیاف شیشه شده است.
برخی از کاربردهای این نوع بتن عبارتند از: