مقاومت جانبی قاب میانقاب ها به عوامل مختلفی نظیر:
ضخامت میانقاب، فاصله آزاد بین قاب و میانقاب، ضریب اصطکاک سطوح تماس، استفاده یا عدم استفاده از اتصالات برشی، تسلیح میانقاب، سختی قاب، نوع مصالح به کار رفته، ترتیب اجرا و وجود بازشوها در میانقاب بستگی دارد.
برای مطالعه تأثیر ترتیب های اجرا در ساخت قاب میانقاب ها، آزمایش های متعددی ترتیب داده شده است. ترتیب های مورد مطالعه عبارتند از:
ترتیب ساخت اول ابتدایی ترین روش است. اما آزمایش ها نشان می دهند قاب میانقابهایی که با ترتیب دوم و سوم ساخته می شوند مقاومت بهتری در مقابل بارهای جانبی از خود نشان می دهند.
استفاده از میانقاب می تواند مخاطره انگیر باشد:
اگرچه وجود میانقاب بر سختی و مقاومت سازه در مقابل بارهای جانبی می افزاید، لیکن باعث کاهش شکل پذیری می شود.
بنابراین همواره این پرسش مطرح که آیا مزیت مثبت افزایش سختی و مقاومت در مقابل تأثیر منفی افزایش ضریب زلزله و کاهش شکل پذیری قابل قبول است یا نه؟
در جواب باید گفت که در صورت داشتن آگاهی کامل از چگونگی رفتار میانقاب ها می توان از اثرات مثبت میانقاب استفاده کرد در غیر این صورت وجود میانقاب می تواند مخاطره انگیز باشد.
تأثیر تعیین کننده میانقابها بر روی خواص مکانیکی سازه از قبیل مقاومت، سختی، شکل پذیری، پریود و … باعث شد تا محققین متعددی به صورت گسترده به پژوهش در مورد این زیر سازه ها بپردازند.
مشاهدات به دست آمده در زلزله های مختلف موید نتایج حاصل شده در تحقیقات آزمایشگاهی و تحلیلی می باشد.
بررسی تخریب های ناشی از زلزله ها و نتایج آزمایشگاهی نشان می دهد که رفتار قاب ها در مقابل بار جانبی بر اثر زیاد شدن مقاومت و سختی جانبی توسط دیوارهای میانقابی به طور قابل ملاحظه ای تغییر می کند.
این در حالی است که معمولا وجود دیوار، در طراحی ها منظور نمی شود. با وجود پیچیدگی در رفتار مرکب قاب و دیوار، در یک نگاه ساده، قاب با محصور کردن دیوار باعث افزایش سختی دیوار تحت بارهای جانبی می شود،
از طرف دیگر اثرات دیوار بر روی قاب نیز باعث زیاد شدن سختی جانبی قاب می شود.
به هر حال میانقاب ها زیر سازه هایی هستند که خواسته یا ناخواسته در ساختمان های ایران متداول بوده در واکنش سازه نسبت به تحریک های خارجی موثر هستند.
لذا آشنایی با عملکرد آن ها در هنگام اعمال نیرو ضرورت دارد.