امروزه از مواد شیمیایی جدیدی برای تثبیت و تسلیح خاک استفاده می شود. این مواد شیمیایی جدید شامل آنزیم ها و انواع پلیمرها می باشند.
مهم ترین دلیلی که از مواد شیمیایی جدید برای تثبیت خاک ها استفاده می شود، جلوگیری از فرسایش خاک است.
فرسایش و مشکلات خاک ناشی از وجود ذرات ریز در خاک می باشد. همچنین ساختار خاک می تواند عامل موثری بر نفوذپذیری، تخلخل و ظرفیت باربری باشد.
در صورتی که ساختار خاک سست باشد، مشکلاتی را در پروژه های ژئوتکنیکی و راهسازی ایجاد می کند.
به همین علت استفاده از پلیمرها در راستای تثبیت خاک مورد توجه قرار گرفته است.
مناسب نبودن کیفیت خاک در محل و هزینه های حمل و نقل خاک مناسب به محل مورد نظر، دلیل دیگری برای استفاده از مواد شیمیایی نوین برای بهبود وضعیت خاک است.
مسائل زیست محیطی نیز دلیل شده است تا استفاده از مواد شیمیایی برای تثبیت خاک ها رواج پیدا کند.
غبار و ذرات خاک وارد هوا شده و موجب به خطر انداختن سلامت و بهداشت انسان می شود.
همچنین وجود این ذرات خاک در هوا در هنگام وزش باد باعث کاهش دید رانندگان می شود.
استفاده از این پلیمرها و مواد شیمیایی باعث چسباندن ذرات خاک به یکدیگر شده و بدین ترتیب مقاومت خاک افزایش می یابد.
مکانیزم رفتار خاک مسلح:
احتمال اینکه یک سازه خاک غیر مسلح با دیواره تقریبا قائم فرو بریزد زیاد است. در این حالت مقداری تنش های اضافی در خاک و وجود فشار جانبی خاک موجب ناپایداری شده است.
در صورتی که از تسلیح کننده استفاده شود، مقداری از تنش های اضافی ایجاد شده در خاک در جهت تسلیح بسیج شده و باعث افزایش مقاومت برشی خاک و پایداری آن می گردد.
در صورتی که همبستگی کافی بین تسلیح و خاک اطراف آن وجود داشته باشد، این تنش های اضافی ارتباط نزدیکی به تنش های کششی ایجاد شده در تسلیح دارند.
نکات گفته شده بیان کننده این اصل کلی است که ماده مرکب شامل خاک و تسلیح فقط وقتی می تواند به عنوان خاک مسلح رفتار نماید که بارگذاری این ماده باعث ایجاد تنش های کششی در تسلیح و تنش های اضافی در خاک گردد.