خاک به عنوان یک محیط دانه ای طبیعی حاصل از فرسایش و دگرگونی سنگ ها قابلیت تحمل و انتقال نیروی کششی را نداشته و نیروی برشی بیشتر از تاب نهایی برشی خود را تحمل نمی کند و در مقابل بار تغییر شکل می دهد.
لذا در بسیاری از شرایط در اثر اعمال نیروهای مختلف و یا بار ناشی از سازه ها دچار گسیختگی شده و یا نشست می کند.
برای مثال پی های سطحی در برخی مواقع بر روی خاک هایی بنا می شوند که ظرفیت باربری آن ها کافی نیست و یا در اثر بارهای وارده نشست های بیش از حد مجاز از خود نشان می دهند.
همچنین به دلیل ماهیت نفوذپذیر خاک و وجود آب در طبیعت، خاک نسبت به تغییرات شرایط اقلیمی حساس می باشد.
لذا تأسیسات بنا شده بر روی آن با تغییر شرایط رطوبت دچار مشکلات عدیده ای می گردد.
روش های مختلف بهبود ساختار و خواص مکانیکی و نیز افزایش مقاومت خاک را می توان در پنج دسته نامگذاری نمود که عبارتند از:
فرآیندهای فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی، بیولوژیک و الکتریکی. برای مثال فرآیندهای فیزیکی شامل قرار دادن ژئوسنتیک ها، تسمه های فلزی و پلیمری. در فرآیند شیمیایی از تثبیت خاک با موادی چون آهک، سیمان، خاکستر، ذغال سنگ، آنزیم ها و پلیمرها، در فرآیند مکانیکی از تراکم، تحکیم و زهکشی، در فرآیند بیولوژیکی از رویاندن گیاهان و در فرآیند الکتریکی می توان عبور جریان الکتریسیته را نام برد.
خاک مسلح را می توان نتیجه مشارکت دو ماده با مدول های الاستیسیته متفاوت دانست که اساس کار آن اصطکاک و اندرکنش خاک با المان های مسلح کننده می باشد.
ایجاد و توسعه مفهوم خاک مسلح به شیوه امروزی در ابتدا در دهه 60 میلادی مطرح شد و از سال 1968 که اولین پروژه مهم خاک مسلح ساخته شد، این روش کاربردهای فراوانی پیدا کرد.
موارد زیر دامنه کاربرد خاک مسلح را نشان می دهد:
مزایای استفاده از خاک مسلح:
به دلایل زیر استفاده از خاک مسلح به طور روزافزون افزایش یافته است: