نبود خانواده ای از سایزهای استاندارد شده برای بخش سازه های فولادی ضد زنگ مانعی برای استفاده گسترده تر از فولاد ضد زنگ در بخش ساخت و ساز است.
طراحان انتظار دارند تا فولاد های ضد زنگ نیز در همان اندازه هایی که فولاد کربنی عرضه می شود ارائه گردد.
واقعیت کمی متفاوت است. قطعات تو خالی در دامنه گسترده ای از اندازه بسته به آنچه که تولید کننده قصد انبار کردن آن را دارد تولید می شوند.
برای قوطی ها و نبشی ها تمایل به تولید به روش شکل دهی غلتکی است( غلتکی یا خمشی) و معمولا به سفارش تولید می شوند.
قابلیت دسترسی جوش لیزری برای قطعات Ι شکل و دیگر بخش های سازه رو به افزایش است.
اصلا باعث تعجب نیست، که این موقعیت منجر به ابهام در بین تعیین کنندگان ساخت و ساز در مورد چگونگی تهیه قطعات فولادی ضد زنگ شده است.
یک همکاری مشترک بین تمام تولید کنندگان قطعات فولادی ضد زنگ لازم است تا به سمت استاندارد سازی این قطعات فولادی ضد زنگ حرکت کنیم.
در عین حال، یک پایگاه اطلاعات بین المللی از قطعات در دسترس می تواند به طراحان کمک کند تا بفهمند چه چیزی قابل خرید است و به همان مقدار درکی از دامنه گسترده شکل ها و اندازه قطعات به آنها بدهد.
شواهدی وجود دارد که پیمانکاران فولاد کار بی جهت قیمت های بالای ساخت و نصب را برای ساخت فولاد ضد زنگ ارائه می دهند.
دلیل این امر بعضی اوقات به خاطر تعیین ناخواسته ویژگی های بیش از حد توسط طراحی است که مثلا یک معمار برای اجزا یک سازه از پنل فلزی با ویژگی های خاص استفاده می کند.
برای غلبه بر این مشکل استانداردهای ساخت و نصب برای کاربردهای مختلف باید به وجود بیاید تا بتوان اطمنیان حاصل کرد که نیروی کار و کیفیت مصالح مصرفی متناسب با کابرد آن ها باشد.