هرچند استفاده از مصالح مدرن و احداث ساختمان مهندسی ساز در دراز مدت توجیه اقتصادی دارد.
اما کاربرد مصالح مدرن و عایق که تأثیر مهمی در کاهش مصرف انرژی در ساختمان دارد، جایگاه چندانی در کشور ما ندارد.
با وجود قوانین، مقررات و توصیه های مهم درباره لزوم استفاده از مصالح ساختمانی باکیفیت برای کاهش مصرف انرژی در احداث ساختمان ها در ایران، دلایل عدم توجه به این موضوع را می توان در موارد زیر دانست:
اول- عدم نظارت دقیق بر ساخت و سازها و مصالح ساختمانی مناسب و متناسب با مصرف انرژی:
وزارت راه و شهرسازی، مسئولیت نظارت عالی بر اجرای ضوابط و مقررات ملی ساختمان در طراحی و اجرای ساختمان ها را برعهده دارد.
نظارت، کنترل و ساماندهی ساخت و ساز و استفاده از مصالح ساختمانی مناسب به عنوان یکی از متغیرهای تأثیرگذار، توسط سازمان نظام مهندسی و شهرداری ها صورت می گیرد.
با این وجود، نبود عزم و اراده جدی برای اجرای مبحث 19 مقررات ملی ساختمان طی سال های گذشته، موجب شده انبوه سازان، فعالان ساخت و ساز و حتی ساختمان های دولتی در بسیاری از موارد، از این قانون پیروی نکنند.
دوم- افزایش قیمت تمام شده ساختمان، خصوصا قیمت بالای مصالح ساختمانی:
بسیاری از فعالان ساخت و ساز و شرکت های ساختمانی، به دلیل قیمت بالای مصالح ساختمانی، نوسانات و عدم ثبات بازار خصوصا در ما ه های اخیر (بهار و تابستان 99) ناشی از نرخ ارز، از مصالح ارزان قیمت که مصرف انرژی آن بالاست، استفاده می کنند.
در حالی که مصرف کنندگان یا خریداران نهایی ساختمان به خاطر جلوگیری از پرداخت مستمر هزینه انرژی در دراز مدت، از کاربرد مصالح ساختمانی باکیفیت استقبال می کنند.
سوم- ارزان بودن حامل های انرژی:
قیمت پایین حامل های انرژی در کشور در مقایسه با هزینه های بالای آن برای اقتصاد کشور و عدم اطلاع رسانی مستمر و موثر، از عوامل اتلاف انرژی در صنعت ساختمان است.
به گونه ای که حتی در برخی موارد مهندسان و فعالان صنعت درباره نحوه عایق کاری و اجرای مبحث 19 مقررات ملی ساختمان، درباره کاربرد مصالح ساختمانی موثر در بهینه سازی مصرف انرژی، اطلاعات لازم را ندارند.
مصالح ساختمانی؛ هزینه یا سرمایه گذاری؟!
برخلاف تصور اغلب افراد که رعایت و اجرای مقررات مربوط استفاده از مصالح ساختمانی باکیفیت، مدرن و موثر را هزینه اضافی می دانند، چنانچه این امر در ساختمان ها به درستی اجرا شود.
علاوه بر کاهش هزینه های اولیه ساخت، در دراز مدت، موجب سودآوری برای مصرف کننده خواهد شد.
زیرا مصرف انرژی از دو منظر تأسیسات و تجهیزات، و نیز اصول ساخت و ساز ساختمان مورد توجه است.
بنابراین علاوه بر کاهش 50 درصدی مصرف سوخت و آلودگی های ناشی از آن، موجب کاهش استهلاک ساختمان می شود و به توسعه اقتصادی کشور و خانوارهای ایرانی کمک می کند.
در حالی که دنیا به سمت مصالح ساختمانی سبز مانند بتن سبز، شیشه های هوشمند، سقف خنک و…
به عنوان مصالح قابل تجزیه زیستی، تجدیدپذیر و قابل بازیافت حرکت کرده، و از تولید و به کارگیری این مصالح در ایجاد ساختمان های سبز، کاهش آلاینده های زیست محیطی و حفظ منابع انرژی استفاده می کند.
صنعت ساخت و ساز در ایران، حتی از اجرای مبحث 19 مقررات ملی ساختمان که اصول اولیه احداث ساختمان با رعایت مصرف بهینه انرژی را الزامی می داند، سرباز می زند.