همانطور که از نام این گازها مشخص است وظیفه محافظت را بر عهده دارند، اما سؤال اینجاست که قرار است از چه چیزی محافظت کنند؟
این گازها در هنگام جوشکاری مذاب از ایجاد آلودگی در مواد جوش و همچنین اکسیداسیون و خوردگی در دماهای بالا محافظت می کنند.
گازهای خنثی معمولاً برای همه اتصالات جوشی مناسب نیستند.
به همین دلیل از ترکیب آن ها در مقادیر مشخص استفاده می کنند تا بعد از جوشکاری فلزی پایدار و بدون ترک خوردگی داشته باشیم و جوش باکیفیتی انجام شود.
برخی از مهم ترین گازهای محافظتی برای جوشکاری عبارتند از:
آرگون:
گاز آرگون به تنهایی فقط برای فلزات غیر آهنی کاربرد دارد اما زمانی که با اکسیژن یا دی اکسید کربن مخلوط می شود برای اتصال فلزات آهنی بسیار مناسب است.
قوس های با تراکم زیاد که با آرگون ایجاد می شوند. این گاز انرژی لازم برای اتصال قطعات با گرما را فراهم می کنند و در یک عرض باریک با نفوذ عمیق یک جوش باکیفیت ایجاد خواهد کرد.
هلیم:
هلیم نسبت به آرگون هدایت حرارتی بالاتری دارد و ولتاژ قوس آن بیشتر است.
به همین دلیل نقطه جوش های بیشتری ایجاد می کند.
از آنجا که گاز هلیوم بسیار سبک است برای محافظت بهتر باید از جریان های بیشتر در آن استفاده شود.
دی اکسید کربن:
این گاز به شکل گسترده برای اتصالات جوشی فولاد و تیرآهن استفاده می شود.
انجام جوش با این گاز سرعت بالاتری دارد و نفوذ و اتصال بهتری هم ایجاد می کند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
