آموزش جوشکاری فورجینگ یا سر به سر میلگرد

استفاده از میلگرد یکی از ارکان صنعت ساختمان سازی است. اتصال میلگردها به هم از طرق مختلفی انجام می پذیرد که از بین آنها می توان به مواردی مانند اتصال اورلپ و یا اتصالات مکانیکی و کوپلینگ و غیره اشاره کرد.

جوش فورجینگ یا جوش سر به سر میلگرد هم یکی از همین روش ها است. در این مقاله به بررسی جوش فورجینگ یا جوش سر به سر میلگرد، معایب آن، لوازم جوش فورجینگ، تست کنترل کیفیت آن و غیره می پردازیم.

جوشکاری فورجینگ چیست؟
جوشکاری فورجینگ یا سر به سر میلگرد یکی از روش های رایج در روند اتصال میلگردها به یکدیگر می باشد.

در این روش، شعله ای از ترکیب گاز اکسیژن با یک گاز سوختنی دیگر که معمولاً گاز استیلن است ایجاد می کنند و با استفاده از شعله، سر دو میلگرد را تا حدی گرما می دهند تا دو سر میلگردها نرم شده و حالت خمیری به خود بگیرد.

سپس تحت اعمال فشار، را به هم متصل می کنند. این نوع از اتصال هم طرفداران و هم مخالفان زیادی دارد. در ادامه به بررسی معایب این روش می پردازیم:

معایب جوشکاری فورجینگ:
در دهه شصت میلادی، روند اتصال میلگرد با روش جوشکاری فورجینگ بسیار متداول بوده است.

در آن زمان مهندسان و ساختمان سازان فکر می کردند که استفاده از روش فورجینگ باعث استحکام بالاتری در مناطق جوش می شود.

چون میلگردها به روش اورلپ کنار هم قرار نگرفته اند و سر به سر جوش خورده اند باعث کاهش هزینه مصرف میلگرد و صرفه جویی اقتصادی نیز می شوند.

ولی بعدها با گذر زمان معایب این روش رو شد و دیگر در دنیا چندان مورد استفاده قرار نمی گیرد.

ولی متأسفانه کماکان روش جوش فورجینگ یا همان جوش سر به سر میلگرد در ایران طرفداران پر و پا قرصی دارد و جزو متداول ترین روش های جوشکاری و اتصال میلگرد به حساب می آید.

چندی از معایب روش جوش فورجینگ با گاز اکسی استیلن عبارتند از:

در جوشکاری میلگرد از گاز اکسی استیلن برای حرارت دادن استفاده می شود که در هنگام استفاده از این گاز نمی توان میزان حرارت وارده به سر میلگردها را کنترل کرد و بنابراین، این عامل می تواند روی کیفیت این روش اتصال اثر گذاشته و جزو معایب آن به حساب آید.

کار با دستگاه مورد استفاده در روند جوش فورجینگ کاری تخصصی است و نیاز به نیروی کار ماهر و دوره دیده دارد و اگر از نیروی کار با مهارت کم استفاده شود به طبع، کیفیت کار و استحکام جوش و بنابراین استحکام ساختمان زیر سؤال می رود.

طول مدت زمانی که دو سر میلگردها گرما و حرارت می بینند کاملاً تقریبی بوده و با تجربه به دست آمده است و هیچ روند و مقیاس دقیقی برای آن وجود ندارد.

این عامل باعث می شود که کمی تغییر در مدت زمان گرمادهی، باعث تغییر در کیفیت کار نهایی شود که در اینجا نیز به اهمیت وجود نیروی کار ماهر و با تجربه صد درصد پی می بریم.

در صورتی که آرماتورها یا همان میلگردها حرارت ببینند، دچار تغییرات ساختاری شده و تا اندازه بسیار زیادی از مقاومتشان کاسته می شود.

بنابراین سازه ای که میلگردهایش توسط روش جوش سر به سر میلگرد ساخته شده اند، در مقابل باد تأثیرپذیر است.

تغییرات آب و هوایی نیز به شدت روی کیفیت کار نهایی جوش فورجینگ یا جوش سر به سر میلگرد تأثیر دارد.

هر چقدر آب و هوای منطقه سردتر باشد، باعث کاهش کیفیت و افزایش خاصیت شکنندگی در محل اتصال و جوشکاری میلگردها می شود.

از این رو کیفیت کار در مناطق سرد سیر با کیفیت کار در مناطق گرمسیر بسیار متفاوت است.

دمای محیط روی سرعت سرد شدن قسمت حرارت دیده شده تأثیر بالایی دارد.

اگر زودتر و سریع تر از حد معمول سرد شود کیفیت جوش پایین تر آمده و قابلیت شکنندگی میلگردها از ناحیه جوش فورجینگ بالاتر می رود.

میزان فشار اعمال شده برای چسباندن دو سر میلگردها هم باید دقیق و یکسان باشد.

اگر بنا به هر دلیلی (که می تواند نقص در دستگاه اعمال فشار یا ماهر نبودن نیروی کار باشد) این فشار کم و زیاد شود، جوش خوردن میلگردها هم در تمام نقاط یکسان نخواهد بود و از استحکام میلگردها کاشته می شود.