آموزش محاسبات طراحی سیلو

با افزایش جمعیت، نیاز به کاشت و کشاورزی نیز بیشتر شده و به تبع آن نیاز به انبارهایی جهت ذخیره مواد غذایی نظیر غلات و حبوبات به وجود آمده است.

همه شما داستان حضرت یوسف و ساخت سیلو برای نگهداری هفت ساله از گندم را می دانید. آن زمان سیلوها از سنگ ساخته می شدند و هر سیلو گندم را برای یک مدت زمانی می توانست در خود سالم نگه دارد.

با پیشرفت علم و تکنولوژی در دنیای امروز سیلوهایی طراحی می شوند که به سیستم های تهویه مطبوع مجهز هستند و می توانند غلات را تا چندین سال سالم نگه دارند.

سیلوی فلزی امروزه کاربرد بیشتری نسبت به سایر سیلوها دارد؛ چرا که از نظر طراحی و اجرا بهتر عمل کرده و مقرون به صرفه تر است.

سیلو چیست؟
سیلو در واقع انبارهای ایستاده، استوانه ای یا مدور است که به جهت نگهداری انواع مواد مورد استفاده قرار می گیرد.

سیلوها در اندازه و حجم های مختلفی بسته به نیاز ساخته می شوند که به سیلوهای با ارتفاع کم به اصطلاح بونکر می گویند.

سیلوها هم به صورت گروهی و هم به صورت تکی ساخته می شوند که عملا سیلوهای گروهی مزایای بیشتر و بهره برداری بهتری دارند.

طراحی سیلو فلزی:
طراحی سیلو فلزی و تهیه نقشه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این بخش از مقاله به بررسی مرحله به مرحله طراحی و ساخت سیلو فلزی خواهیم پرداخت.

مرحله اول: تعیین محل احداث سیلو:
قبل از هر کاری ابتدا محل احداث سیلو توسط کارشناسان و متخصصان زمین شناسی معین می شود. محل مورد نظر باید کاملاً کارشناسی شده و خاک آن به آزمایشگاه فرستاده شود.

وجود هرگونه آب های زیر زمینی در محل احداث سیلو باید به دقت بررسی گردد. زیرا احداث سیلو در این مناطق به دلیل احتمال نشست سازه توصیه نمی شود.

محل مورد نظر در صورت نیاز خاکبرداری و گودبرداری می گردد. به طور کلی هر گونه عملیات مستحکم سازی فونداسیون سیلو در همین مرحله اجرا می پذیرد.

مرحله دوم: تهیه نقشه طراحی سیلو فلزی:
برای طراحی سیلو فلزی به یک نقشه نیاز است که توسط مهندسین معمار و مهندسین سازه طراحی می گردد.

اندازه سیلوها، ضخامت بدنه، تعداد کندوهای سیلو و نحوه چیدمان آنها در نقشه آمده است. فاصله سیلوها از همدیگر و ارتفاع آنها با محاسبات دقیق در نقشه به نصب کننده نشان داده می شود.

تمام اعداد و ارقام نوشته شده در نقشه با محاسبات دقیق انجام گرفته اند و نباید به هیچ عنوان آنها را تغییر داد یا نادیده گرفت.

مرحله سوم: احداث پی سیلو:
همانطور که قبلا در بخش نکات طراحی فونداسیون سیلو گفته شد، این مرحله بسیار حائز اهمیت است. چه بسا قرار است که چندین کندو یا سیلو روی بستر فونداسیون قرار بگیرند، بنابراین استحکام این بستر امری ضروری تلقی می گردد.

ابتدا عملیات آرماتوربندی به دقت در محل فونداسیون اجرا می شوند که به آن فونداسیون فلزی می گویند. تمام اصول و ضوابط باید طبق استانداردهای اجرای فونداسیون فلزی باشد.

اکثرا انکربولت ها در همین مرحله آرماتوربندی به میلگردها قلاب می شوند. بعد از اجرای فونداسیون فلزی عملیات بتن ریزی فونداسیون اجرا می گردد.

ارتفاع فونداسیون بسته به زمین و نظر مهندسین دارد و بر همین اساس آرماتورها تا ارتفاع مورد نظر کشیده می شوند.

بتن در اینجا توسط تخته های مخصوص قالب بندی شده و جهت عمل آوری آماده می شود.

مرحله چهارم: نصب بدنه سیلو:
هر سیلو متشکل از یک سقف مخروطی و بدنه است که به صورت حلقه یا رینگ مونتاژ می شود. اجرای سقف نیز قبل از اجرای بدنه صورت می پذیرد و دلیل آن تسریع عملیات نصب سیلو است.

ابتدا دایره محیطی سیلو با پرگار روی بستر فونداسیون علامت زده می شود. سپس یک ستون موقتی در مرکز سیلو نصب و سقف و خورشیدی سیلو را روی آن می گذارند.

بعد از نصب شاسی های سقف فن ها و دستگاه های تهویه روی آن کارگذاری می شوند.

سپس با استفاده از جک های بالا رونده بدنه سیلو به صورت حلقه حلقه روی هم مونتاژ و اجرا می گردد. همه این کارها توسط تجهیزات هیدرولیک انجام می پذیرند.

مرحله پنجم: اتصال پایه استیفنر به فونداسیون:
در این مرحله ستون ها یا همان استیفنرها به فونداسیون محکم می شوند. همانطور که قبلا گفته شد انکربولت ها در بتن کاشته می شوند.

این کار یا به صورت پیش ساخته در زمان اجرای آرماتوربندی انجام می شود و یا با چسب بتن در بتن عمل آوری شده کاشته می شوند.

سپس استیفنرها با پیچ و مهره به انکربولت و صفحاتی که به انکربولت متصل شده اند وصل می شوند. با این روش سیلوی فلزی به فونداسیون وصل شده و استحکام لازم را به دست می آورد.

مرحله ششم: آب بندی سقف و بدنه سیلو فلزی:
این مرحله بسیار حائز اهمیت است، چرا که شما نمی خواهید سیلوی فلزی بعد از مدتی زنگ بزند؛ زیرا زنگ زدن سیلو برابر است با خرابی و فساد غلات درون آن.

بنابراین برای جلوگیری از زنگ زدن ورق های فلزی سیلو در نواحی اتصال آنها را با مواد و پوشش های خاصی آب بندی می کنند.

مرحله هفتم: عایق کاری پایه فلزی استیفنرها و اندودکاری داخلی بدنه:
پایه های فلزی به فونداسیون و زمین متصل هستند و در تماس مداوم با محیط پیرامون امکان فرسودگی آنها وجود دارد.

بنابراین می بایست با عایق های رطوبتی در سه مرحله عایق بندی شود. اگر این کار انجام نشود، پایه های سیلو بعد از مدتی فرسوده و شکننده می شوند و خسارات جبران ناپذیری به محتویات سیلو وارد می آید.

بدنه داخلی سیلو نیز نیازمند عایق کاری است. برای این کار ابتدا یک لایه اندود به ارتفاع چهل سانتیمتر روی بدنه داخلی می نشیند.

بعد از خشک شدن، ترک هایی که روی سطح اندود ایجاد می شوند را با یک لایه دیگر پر می کنند.

با انجام عایق کاری بدنه داخلی سیلو جلوی نشت آب به هنگام باران و برف گرفته می شود و همچنین خلل و فرجی که در محل اتصال فونداسیون به سیلو وجود دارند و محل خوبی برای رشد آفات هستند نیز پر می شوند.