اینترنتی که توسط فناوری فیبر نوری ارائه می شود، مبتنی بر کابل هایی از نوع فیبر نوری است. در این نوع کابل ها، انتقال داده از طریق سیگنال های نوری انجام می شود و از این نظر، محدودیتی در خصوص پهنای باند وجود ندارد.
برای انتقال اطلاعات در این سرویس ها از کابل های فیبر نوری در کنار سایر تجهیزات استفاده می شود.سیگنال های نوری سرعت و کیفیت بیشتری دارند و کابل های آن نسبت به کابل مسی از مقاومت بیشتری برخوردار هستند. به این نوع اینترنت UFB نیز گفته می شود که مخفف عبارت Ultra-Fast Broadband است.
مودم فیبر نوری دستگاهی است که باید در سمت مشترک وجود داشته باشد تا از طریق کابل های فیبر نوری، اینترنت به داخل مجموعه راه پیدا کند. این مودم ها سیگنال های نوری ورودی را که از طریق کابل فیبر نوری ارسال می شود، دریافت می کنند و آن ها را به سیگنال های الکترونیکی تبدیل می کنند.
کابل مودم فیبر نوری نیز باید از نوع فیبر نوری باشد تا ارتباط برقرار شود.اینترنت فیبرنوری امروزه به منازل مسکونی نیز راه پیدا کرده است و تنها محدود به اداره ها و سازمان های بزرگ نمی باشد. اتصال فیبرنوری گران تر از DSL است اما می تواند اینترنتی باکیفیت، پر سرعت و بدون محدودیت مسافت ارائه دهد.
کاربرد مودم فیبرنوری
از مودم فیبرنوری در شبکه های انتقال داده استفاده می شود. این تجهیزات می توانند اتصال هایی با فاصله بیشتر ایجاد کنند و کیفیت انتقال فوق العاده ای داشته باشند. مودم های فیبر نوری در برابر اختلالات الکترومغناطیسی از خود مقاومت نشان می دهند.این محصولات می توانند اطلاعات را در بستر اینترنت و تا سرعت 12 مگابیت در ثانیه و تا مسافت 80 کیلومتر انتقال دهند. سرعت و مسافت انتقال این مودم ها به نوع و جنس کابل فیبر نوری بستگی دارد.
این محصولات پورت های گوناگونی دارند که در شبکه می توان از آن ها استفاده کرد. برخی از سرورها در شبکه، از کابل های فیبر نوری جهت انتقال داده به سایر تجهیزات، ساختمان ها و اداره ها استفاده می کنند. به همین دلیل وجود این مودم ها در مجموعه های مختلف جهت برقراری اتصال میان سرور و سایر تجهیزات الزامی است.این مودم ها مدارهای ساده ای دارند و در ساختار آن ها از IC هایی در مقیاس بزرگ تر استفاده شده است. مصرف انرژی مودم های فیبرنوری کم است و نصب و راه اندازی آن ها ساده است.