مزایای شبکه بارنده خودکار:
آنچه که شبکه بارنده خودکار را از سایر روش های شناسایی و مهار آتش متمایز می کند؛ ویژگی های متمایز آن می باشد. این مزایا در ادامه بررسی شده است.
سهولت در مراحل نصب، تعمیر و نگهداری:
نصب و یکپارچه سازی شبکه بارنده خودکار با سایر سیستم های ساختمان نیازی به خرابی مجدد نداشته و در طول دوره بهره برداری نیز به تعمیر و نگهداری زیادی احتیاج ندارد.
در برخی موارد، ممکن است دو بار در سال نیاز به بررسی های منظم بصری وجود داشته باشد که به منظور اطمینان از عملکرد این سیستم انجام می شود.
همچنین نصب این سیستم نیاز به فضای جدید نداشته و بخش های کاربردی ساختمان را اشغال نمی کند.
مقرون به صرفه بودن:
شبکه بارنده خودکار نسبت به سایر روش های شناسایی و اطفای حریق، هزینه های کمتری را شامل می شود.
نصب این شبکه در یک ساختمان جدید تنها حدود یک درصد از کل هزینه ساخت را شامل می شود. باید توجه داشت که نصب شبکه بارنده خودکار نوعی سرمایه گذاری تلقی می شود که سال ها دوام خواهد داشت.
چون طبق بررسی ها و تخمین های انجام شده، کل هزینه های استقرار این سیستم در طی 10 سال از طریق کاهش حق بیمه قابل برگشت است.
از سوی دیگر، شبکه بارنده خودکار از آب بسیار کمتری نسبت به شیلنگ های آتش نشانی استفاده می کند.
بازدهی بالا:
شبکه بارنده خودکار از بازدهی بالایی نسبت به سایر روش های شناسایی و اطفای حریق برخوردار است. این امر می تواند ناشی از سرعت عمل موجود در این سیستم باشد.
طبق بررسی های آماری، شبکه بارنده خودکار قادر بوده است که 99 درصد آتش سوزی های رخ داده در ساختمان ها را کنترل کند.
به گونه ای که تلفات ناشی از آتش سوزی در ساختمان های دارای این شبکه، فقط به اندازه یک دهم تلفات ساختمان های محافظت نشده می باشد.
به عنوان نمونه، هنگامی که آتش سوزی در یک ساختمان تجاری در هاستینگز ایالات متحده آمریکا در اکتبر سال 2020 رخ داد، شبکه بارنده خودکار نصب شده ساختمان تا حد زیادی موجب جلوگیری از ایجاد آسیب های جدی در این ساختمان شد.
به طوریکه در صورت بروز این آسیب های احتمالی، این ساختمان تجاری با فاجعه بزرگی روبرو می شد.
معایب شبکه بارنده خودکار:
با وجود اینکه شبکه بارنده خودکار در ساختمان، همزمان به عنوان سیستم شناسایی و اطفای حریق عمل می کند.
ولی دارای ضعف هایی نیز می باشد که باید سعی شود در مرحله طراحی و اجرا برای آنها راهکارهایی عملیاتی پیدا کرد. معایب شبکه بارنده خودکار در ادامه آمده است.
نیاز به تجهیزات تأیید صلاحیت شده:
طبق آیین نامه ها، برای راه اندازی شبکه بارنده خودکار در ساختمان فقط باید از تجهیزات استانداردی استفاده شود که توسط ارگان نظارتی شخص ثالث آزمایش و تأیید شده باشد.
اگرچه این الزام، در راستای اطمینان از صحت عملکرد شبکه بارنده خودکار می باشد اما تأمین کردن این الزامات و تجهیزات موجب عدم گستردگی استفاده از آن می شود.
در جهت رفع این مانع، بایستی تجهیزات استاندارد و منطبق توسط سازندگان و نمایندگی های معتبر آنها به صورت یکپارچه ارائه شود.
عدم واکنش به دود:
همان طور که در بخش های قبلی اشاره شد؛ شبکه بارنده خودکار به حرارت حساس است و در صورتی که وجود شعله های آتش موجب تحریک سر آب پاش ها شود؛ این شبکه فعال شده و از گسترش آتش جلوگیری می کند.
در حالی که در برخی از آتش سوزی ها دود نیز یکی از علائم و آثار وجود آتش است که اگر بتوان به آن واکنش به موقع نشان داد منجر به کاهش تلفات آتش سوزی خواهد شد.
شبکه بارنده خودکار نسبت به دود حساس نبوده و نمی تواند از این پارامتر فیزیکی در جهت شناسایی و رفع آتش سوزی استفاده کند.
عملکرد نقطه ای:
با وجودی که شبکه بارنده خودکار از تعداد قابل توجهی آب پاش تشکیل شده که در کل فضای ساختمان توزیع و نصب شده اند؛ اما هر سر آب پاش فقط نسبت به شعاع کوچکی از محیط اطراف خود فعال شده و آتش آن منطقه را خاموش می کند.
ممکن است در فاصله فعال شدن سر آب پاش بعدی، آتش تا ناحیه های بیشتری پیش روی کرده و خسارات بیشتری وارد کند.
در این مقاله با یکی از سیستم های شناسایی و اطفای حریق به نام شبکه بارنده خودکار آشنا شدیم که در اکثر ساختمان های مسکونی و تجاری استفاده می شود.
این شبکه از تعداد زیادی سر آب پاش تشکیل شده است که در فضای ساختمان توزیع و به منبع تأمین آب متصل هستند.
در صورت بروز آتش و افزایش دمای محیط تا نقطه بحرانی این آب پاش ها تحریک شده و اقدام به پاشش آب تحت فشار بر روی آتش می کنند.
در برخی از انواع این شبکه، به جای آب از فوم و گاز نیتروژن استفاده می شود. طراحی شبکه بارنده خودکار بر اساس الزامات آیین نامه ها صورت گرفته و نصب آنها نیاز به پیچیدگی چندانی ندارد.