امروزه مرغداری در کشور ما یک صنعت کاملا حرفه ای قلمداد می شود. مرغداران امروزه به دنبال سیستمها و روش هایی هستند که به بازدهی مطلوب تر و کاهش ضریب تیدیل بیانجامد. با توجه به پیشرفتهای صنایع تجهیزات مرغداری امروزه تصفیه آب آنها به روشهای مختلفی انجام می گردد. جدید ترین و مدرن ترین و کار آمد ترین و ارزانترین روش برای تصفیه آب این واحد ها روش تصفیه مغناطیسی و الکترومغناطیسی است. اکثر مرغداران در رابطه با آب دارای مشکلات فراوانی هستند از جمله سختی آب که باعث بروز مشکلاتی از جمله کاهش حلالیت آب است.
که این باعث می شود دارو ها به طور کامل در آب حل نشوند و در ته تانک دارو و به صورت ژلاتینی رسوب دهند که در موجب به هدر رفتن مقدار قابل توجهی دارو می گردد. همچنین گرفتگی لوله ها و مسیر آب رسانی و آبخوری های نیپل که عموما یا به صورت رسوبات دارو ها و یا رسوبات آهکی می باشد یکی از معضلات است. در نتیجه مرغدار ناگزیر است که با مواد لوله باز کن (ونوشه) این مشکلات را بر طرف کند که مستلزم صرف هزینه و زمان و همچنین باعث خرابی و خوردگی لوله ها می شود.
مشکل بعدی بار میکروبی آب است که مرغدار با استفاده از مواد ضد عفونی کننده اقدام به حذف آلودگی میکروبی می نماید. این در حالی است که این مواد شیمیایی در رشد مرغ تأثیر منفی دارد و بر خی از انها حتی سمی نیز می باشند.دستگاه های مغناطیسی و الکترو مغناطیسی باعث افزایش حلالیت آب و از بین رفتن مشکلات ناشی از سختی (گرفتگی لوله ها) شده و بار میکروبی را نیز به صفر می رساند.
بالا رفتن حلالیت آب موجب می شود دارو بهتر حل شده و بهتر جذب بدن مرغ شود و دیگر مشکل رسوب را به هیچ عنوان نخواهید داشت. وقتی مرغ این آب را مصرف می کند چون عاری از هرگونه ماده شیمیایی است و قدرت هضم کنندگی ان بالاست سالم تر و شاداب تر می ماند.حالت های مقایشه ای (مثلا یک سالن با آب مغناطیسی و سالن دیگر یا آب معمولی) نشان می دهند که سالنی که آب مغناطیسی استفاده می کند تلفات ان کمتر و ضریب تبدیل آن هم بهتر خواهد شد.
به عنوان نمونه در آزمایشی بین دو سالن کاملا مشابه در یک فارم با نژاد جوجه یکسان و تاریخ ورود و خروج یکسان و جیره غذایی و حتی تناژ دان یکسان و کلا همه شرایط برابر بعد از 46 روز سالنی که از آب مغناطیسی استفاده می کرد برای هر مرغ 95 گرم وزن بیشتری گرفت که طبق براورد خود مرغدار توی همان دوره هزینه دستگاه جبران شد.
آب محتوای ذرات فیزیکی یا مواد معدنی غیر محلول ممکن است آبخوریهای اتوماتیک را تحت تأثیر قرار دهد. طیور ممکن است توسط مواد معدنی یا شیمیایی موجود در آب مسموم شوند سدیم در آبهای نمکی مشکلی معمول است. پرندگان جوان به سمیت سدیم خیلی حساس اند. سدیم بیش از 50 ppm درآب آشامیدنی ممکن است باعث مرگ در جوجه های جوان و بوقلمون ها شود و به سطح سدیم در غذا وابسته است.
پرندگان جوان معمولا از سندروم آسیت و خیز می میرند و همچنین اسهال اتفاق خواهد افتاد. آبهای شور بیش از 1000ppm نباید استفاده شود برای جوجه های گوشتی تا سن 21 روزگی حتی اگر نمک به خوراک اضافه نشده باشد سطوح بالای سدیم، جوجه های بالغ را توسط اسهال و دهیدراته شدن می کشد. سدیم ممکن است در آب موجود باشد به صورت سولفات سدیم (Naso4) و یا بیکربنات سدیم (NaHco3). سولفات ممکن است به صورت منیزیم سولفات (Mgso4) موجود باشد و باعث اسهال و مرگ شود.
اگر سطح سدیم در خوراک خیلی زیاد باشد باعث بیماری می شود. سدیم به هر حال یک ماده مغذی ضرری است و طیور برای رشد و تولید تخم به آن نیاز دارند. نیتریت در آب و خوراک ممکن است در سطوح بالا سمی شود اما می تواند در مقدار 50ppm در آب منجر به کاهش رشد شود. آبهای سطحی ممکن است توسط حشره کشهای کشاورزی کودها یا مواد شیمیایی آلوده شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
