حدود 50 سالی است که برای کنترل سن گندم از حشره کش ها استفاده می شود و متداول ترین روش کنترل شیمیایی محلول پاشی مزارع گندم می باشد. بیش از 75% از سطح مبارزه شیمیایی به صورت سمپاشی زمینی و 25% آن هوایی می باشد. سمپاش های لانس دار رایج ترین سمپاش های زمینی مورد استفاده در کنترل سن گندم می باشند. بالا بودن هزینه های کارگری، تهیه آب برای محلول پاشی و آلودگی های زیست محیطی از معایب این نوع سمپاش ها است.
برای ارزیابی کارایی سمپاش های زمینی، آزمایشی با سمپاش مجهز به نازل میکرونر (CDA) و سمپاش رایج لانس دار انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار و 5 تیمار انجام شد که سه تیمار آن مربوط به سمپاش میکرونر با مقادیر 1، 75/0، 5/0 لیتر در هکتار از امولسیون تجارتی فنیترتیون 50% و دیگری مربوط به سمپاش لانس دار با 3/1 لیتر در هکتار بود. برای هر یک از مراحل رشدی پورگی (سن دوم، چهارم و پنجم) یک طرح آزمایشی در نظر گرفته شد.
نتایج نشان داد که تنها تیمار مربوط به سمپاش میکرونر (5/0 لیتر در هکتار) با 9/1±9/85 درصد تلفات روی پوره سن گندم، کارایی کمتری نسبت به سایر تیمارها داشت. اما بقیه تیمارهای میکرونر در مقایسه با تیمارهای لانس دار از لحاظ کارایی مشابه بودند (32/95%-43/93). در سمپاشی با میکرونر احتمال آلودگی کاربر در مقایسه با سمپاشی لانس دار کمتر و مقدار محلول مصرفی برای یک هکتار 5±25 لیتر بوده در حالی که در سمپاش لانس دار 20±250 لیتر در هکتار بود.
همچنین در سمپاش های میکرونر میزان فرونشست محلول سم در ساقه و برگ های نزدیک به سنبله بیشتر از سمپاش لانس دار بود. بنابراین سمپاش های میکرونر (CDA) به دلیل سبک بودن، پاشش دقیق و یکنواخت بودن قطرات سمپاشی نسبت به سمپاش های لانس دار بهتر و موثرتر ارزیابی شد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
