چندین روش در بهبود و تصفیه آب در حال حاضر وجود دارد. در حقیقت، بازار با محصولات تصفیه آب چنان غرق شده است که ممکن است برای مصرف کننده دشوار باشد که کدام گزینه مناسب تر برای نیازهایش باشد. هر روش تصفیه آب دارای نقاط قوت و ضعفی است.در پاراگراف های زیر می توانید خلاصه ای از سه روش مرسوم در تصفیه آب را مطالعه کنید:
اسمز معکوس، تقطیر و فیلتر کردن آب.در این مقاله توضیح فرآیند هر روش استفاده از آب آمده است و همچنین لیستی از آلاینده ها که در هر روش از آب آشامیدنی حذف می شود. ما امیدواریم که با مشاهده این دیدگاه، شما در مورد گزینه های بهود آب اطلاعات بیشتری کسب کرده و قادر شوید مناسب ترین روش برای نیازهای خود را انتخاب کنید.
سیستم اسمز معکوس
اسمز معکوس به عنوان یک روش تصفیه آب بیش از 40 سال پیش توسعه داده شد. این فرآیند اولین بار به عنوان یک روش برای تصفیه آب دریا انجام شد. هنگامی که قابلیتهای ضدعفونی کننده این روش شناسایی شد، سیستم اسمز معکوس شروع به تولید تجاری برای انواع دستگاه تصفیه آب خانگی می شود. چنین سیستمی در اوائل دهه 1970 در خانه ی نصب شد.
مزایا و معایب
اسمز معکوس یک فرایند تصفیه آب ارزشمند است برای زمانی که آب معدنی محصول نهایی است. بیشتر مواد معدنی آب از لحاظ فیزیکی بزرگ تر از مولکول های آب هستند. بنابراین، آنها از طریق یک سیستم اسمز معکوس از طریق غشای نیمه نفوذ پذیر به دام افتاده و از آب آشامیدنی حذف می شوند. چنین مواد معدنی شامل نمک، سرب، منگنز، آهن و کلسیم است. اسمز معکوس برخی از اجزای شیمیایی آب آشامیدنی، از جمله افزودنی فلوراید شهری خطرناک را نیز حذف خواهد کرد.
اسمز معکوس، همچنین با حذف مواد معدنی قلیایی آب، آب اسیدی تولید می کند. آب اسیدی می تواند برای سیستم بدن خطرناک باشد و کلسیم و سایر مواد معدنی ضروری را از استخوان ها و دندان ها جدا می کند تا بتواند اسیدی شدن آن را خنثی کند. ردیابی عناصر مواد معدنی در آب باعث حذف بی دلیل آنها شده، و آب آشامیدنی ناسالمی را برای ما فراهم می کند.
تقطیر
روند تقطیر شناخته شده است و برای هزاران سال استفاده می شود. تقطیر نیز به عنوان یک روش تصفیه آب عمل می کند. در دهه 1970، تقطیر یک روش معمول برای تمیز کردن آب خانگی بود، اما استفاده از آن در حال حاضر عمدتا به آزمایشگاه های علمی یا صنایع چاپ محدود می شود.
مزایا و معایب
تقطیر، همانند اسمز معکوس، آب معدنی را که در آزمایشگاه های علمی یا برای اهداف چاپی استفاده می شود، را برای ما تصفیه می کند. زیرا هر دو عمل نیاز به آب معدنی دارند. این فلزات سنگین مانند سرب، آرسنیک و جیوه را از آب و عوامل سخت کننده مانند کلسیم و فسفر حذف می کند. تقطیر معمولا به عنوان روش تصفیه آب ترجیهی در کشورهای در حال توسعه یا مناطقی است که خطر ابتلا به بیماری آب در آن بالا است، به علت قابلیت های منحصر به فرد آن برای حذف باکتری ها و ویروس ها از آب آشامیدنی است.
اگر چه تقطیر فرآیندهای حذف مواد معدنی و آلاینده های باکتریایی آب آشامیدنی، آنها کلر، کالری های جانبی کلر و یا VOC را حذف نمی کند. این مواد شیمیایی که دارای نقطه جوش پایین تر از آب هستند، مهم ترین آلاینده های آب تحت درمان شهری هستند. بیشتر فلزات و باکتری های خطرناک قبل از ورود به سیستم لوله کشی خانه از آب خارج می شوند. بنابراین، یک سیستم تقطیر، که هدف حذف این آلاینده ها را برعهده دارد، برای اکثر مردم غیر ضروری و بی اهمیت است.علاوه بر این، تقطیر فرآیند بی فایده است. به طور معمول، 80 درصد آب با آلاینده ها دور ریخته می شود و تنها یک گالن آب خالص از هر پنج گالن به دست می آید.
فیلترهای تصفیه
فیلترهای تصفیه آب به عنوان یک روش تصفیه آب در تاریخ سابقه ای طولانی دارند که از اوایل سال 2000 به بعد آغاز می شود.استفاده از فیلترهای دستگاه تصفیه آب در حال حاضر اولین روش تصفیه، برای حذف آلودگی بیشتر آب است، نسبت به هر روش دیگری است.
مزایا و معایب
بر خلاف اسمز معکوس و فرایند تقطیر، فیلترهای آب در نوع یا اندازه آلاینده هایی که می توانند حذف شوند، محدود نمی شوند. بنابراین، فیلترهای آب قادر به حذف آلاینده های بسیار بیشتری نسبت به روش های دیگر تصفیه هستند. همچنین، چون آنها از فرآیند جذب شیمیایی استفاده می کنند، می توانند به طور انتخابی مواد معدنی سالم را در آب آشامیدنی ردیابی کرده آنها را نگه دارند.
فیلتر دستگاه تصفیه آب تنها یکی از سه روش تصفیه آب است که قادر به دفع کلر، مواد جانبی کلر و VOC از آب آشامیدنی است. کلر و VOCs از خطرناک ترین آلاینده های آب آشامیدنی هستند. علاوه بر حذف این مواد شیمیایی خطرناک، از آب آشامیدنی، پروتوزوئید مقاوم در برابر کلر و جیاردیا و کریپتوسپوریدیوم را نیز از بین می برند. این پروتوزوها چندین دهه است که صنعت تصفیه آب را از بین برده و موجب بیماری های جدی گوارشی شده است.