فونداسیون هایی از قبیل صندوقه ای، مهاری، ستون های شنی و بهسازی خاک در عمق، در این پی ها برای انتقال بار از سازه به زمین بیش از فشار، کشش و یا اصطکاک بهره گیری می شود.
فونداسیون های شناور:
نوعی فونداسیون که در آن وزن خاک گودبرداری شده با وزن ساختمانی که قرار است ساخته شود برابر است.
موارد استفاده از فونداسیون شناور:
زمانی که خاک به قدری سست و نرم است که به سادگی دچار نشست می شود.
عمق مناسب خاک بیش از 50 متر باشد و شمع زدن امکان پذیر نباشد.
اجرای شمع در پی ساختمان:
یک ستون قرار گرفته در عمق زیاد زمین است که بارهای وارد شده از طرف سازه را تحمل و به لایه های مقاوم منتقل می کند.
پافیلی بودن شمع:
انتهای شمع که بزرگ تر اجرا می شود تا سطح اتکای بر روی زمین بیشتر شده و مقاومت در برابر کشش رو به بالا افزایش پیدا کند.
فاصله شمع ها:
کمترین فاصله مرکز به مرکز شمع ها، برای شمع های با تکیه گاه انتهایی، دو برابر کمترین عرض شمع ها، برای شمع های اصطکاکی قطر شمع ها
ظرفیت بارپذیری شمع ها:
ظرفیت بارپذیری یک پروه شمع اصطکاکی از مجموع تک تک شمع ها کمتر است.
این کاهش ظرفیت در حدود یک سوم است. ظرفیت بارپذیری یک گروه شمع تکیه گاهی برابر مجموع ظرفیت تک تک شمع هاست.
آزمایشات خاک و فونداسیون:
مواردی که در آزمایش خاک زیر پی در نظر گرفته می شود، ظرفیت باربری، میزان چسبندگی، درصد رطوبت، میزان تراکم، موقعیت سطح آب های زیر زمینی می باشد.
سازه های نگهبان مانند سپر فلزی، یا دیوارهای جدا کننده هم جزو این گروه از پی ها می باشند.
عیارهای کمینه بتن شالوده ها: