اگر زمینی که مستقیما زیر سازه قرار دارد شرایط مطلوب داشته باشد می توان نیروهای وارده را با استفاده از شالوده های مناسب به خاک بستر منتقل کرد.
انواع شالوده های سطحی:
الف - شالوده منفرد:
شالوده ای که بار یک ستون را تحمل و به زمین منتفل می کند شالوده منفرد می نامند.
شناژ (رابط بین شالوده ها):
نقش شناژ کلاف کردن و مهار نمودن شالوده ها است. شناژ به منظور مقابله با نیروهای افقی و یکنواخت کردن نشست در ساختمان ها به کار می رود.
شناژ فونداسیون:
در مواردی که دو فونداسیون منفرد به دلیل بزرگی ابعاد تداخل داشته باشند، با هم ادغام می شوند که به آن فونداسیون مرکب گویند.
ب - فونداسیون نواری:
فونداسیون نواری، ساده ترین نوع فونداسیون های سطحی است که به صورت یک نوار در زیر ستون های یک محور قرار می گیرد.
نواری بودن فونداسیون ها می تواند در یک جهت و یا در دو جهت باشد که در صورت اجرا در یک جهت آن ها را با شناژهای رابط به هم متصل می نماییم.
ج - فونداسیون گسترده:
با افزایش بار وارده بر شالوده یا کم بودن مقاومت خاک، عرض نوارهای شالوده زیاد شده و با رسیدن و تداخل آن ها به یکدیگر، تبدیل به شالوده گسترده می شود.
پی گسترده یک دال بتنی پهن شده در زیر ساختمان می باشد. مهم ترین عامل استفاده از پی های گسترده عدم وجود خاک مناسب در زیر ساختمان می باشد.
انواع فونداسیون های گسترده:
حالات مختلف تقویت فونداسیون گسترده:
چنانچه وضعیت فوق بحرانی شود بایستی با روش پمپاژ و شمع های کششی جلوی نیروهای رو به بالا گرفته شود.