عرشه فولادی به چند شکل مختلف تولید می شود که 2 نوع متداول آن عبارتند از: Non-Composite Metal Floor Deck و Composite Metal Roof Deck
اطلاع از تفاوت هر کدام این انواع در هنگام خرید اهمیت زیادی دارد پس در ادامه با ما همراه باشید:
عرشه فولادی غیر مرکب (غیر کامپوزیت):
این نوع عرشه ها بدون عاج تولید می شوند و به عنوان قالب بتن سازه ای مورد استفاده قرار می گیرند. عرشه فولادی غیر مرکب یک فرم بتنی محبوب است.
زیرا مقرون به صرفه است و فرم ماندگاری دارد. بر خلاف فرم چوبی، هنگام عمل آوری یا کیورینگ بتن، نیازی به حذف عرشه فرم فولادی نیست.
عرشه form به عنوان پایه ای برای کف و راه پله استفاده می شود. برای استفاده به عنوان پایه فولادی دائمی طراحی شده است.
در واقع این نوع عرشه با ایجاد پایداری جانبی به دیگر قسمت های سازه، پایه کارآمد و محکمی برای تشکیل صفحات فراهم می کند.
لازم به ذکر است، این نوع عرشه باید همواره توسط نصابان باتجربه نصب شود تا کاربردی ایمن و موثر داشته باشد.
یافتن عرشه غیر کامپوزیت مناسب تا حد زیادی به نیازها و انتظارات پروژه شما بستگی دارد.
عرشه فولادی مرکب (کامپوزیت):
عرشه کامپوزیت با یک پروفیل آجدار یا برآمدگی هایی در فلوت ها به نام "برجستگی" طراحی شده است.
این برجستگی ها موجب عدم لغزش بین دال بتنی و عرشه و همچنین بلند شدن بتن از روی عرشه می شود. لازم به ذکر است این عرشه دارای کمترین وزن بتن و در نتیجه توجیه اقتصادی نسبت به راه کارهای مشابه است.
عرشه فولادی به عنوان یک قالب دائمی با تقویت مناسب عمل می کنند. طور معمول از این نوع عرشه برای ساختمان های چندین طبقه، ساختمانهای تجاری، پل ها، ایوان ها و گاراژهای پارکینگ استفاده می شود.
حداکثر دهانه سقف عرشه فولادی:
طراحی و تولید مقاطع ورق های عرشه فولادی تحت ضوابط و آیین نامه های معتبری که در ادامه ذکر شده اند انجام می گیرد.
در این آیین نامه ها خصوصیات مصالح مورد نیاز، رواداری های تولید و نصب و روش های طراحی بیان شده است و روش های محاسباتی زیادی نیز برای محاسبه مشخصات هندسی سقف ها وجود دارد که می توان به کمک آن ها دهانه و بارگذاری های مورد استفاده برای هر نوع مقطع را مشخص نمود.
تا آن جا که این نوع سقف ها به عنوان پیش فرض نرم افزار Etabs که پرکاربرد ترین نرم افزار طراحی سازه است در انواع deck معرفی می شود.
از شاخصه های های اصلی سقف دال عرشه مرکب، توانایی آن ها در فراهم آوردن یک دیافراگم صلب در سازه می باشد.
به این صورت که اتصال مناسب میان ورق تحتانی و بتن بروی آن که به وسیله ی فرم ورق فولادی و برجستگی های روی آن تامین می می شود (مقاطع شناسنامه دار) و همچنین وصل شدن آن ها به تیرهای فرعی که با اجرا گل میخ ها و قالب های پیرامونی تامین می شود.
باعث بروز عملکرد مرکب کامل سقف شده و دیافراگم صلب مناسب را به وجود می آورند.
این دیافراگم ها در هنگام طراحی و اجرای صحیح می توانند نیروهای افقی را به المان های باربر سازه منتقل کنند.