طناب های پاراکورد در کوهنوردی

طناب پاراکورد ( Paracord) طنابی است از یک یا چند رشته داخلی که توسط یک غلاف بیرونی محافظت می شود. این طناب طوری طراحی شده است که مقاومت، انعطاف پذیری و دوام بسیاری داشته باشد.الیاف داخلی (هسته) مقاومت کششی طناب را فراهم می کنند، در حالی که غلاف در هنگام استفاده، هسته را از ساییدگی محافظت می کند.

از جمله این نوع طناب ها می توان طناب هایی که در قایق های تفریحی برای حمل و نقل استفاده می شود ویا در کوهنوردی و غارنوردی مورد استفاده قرار می گیرند را نام برد. شرکت آلمانی Edelrid شکل اولیه طناب پاراکورد را در سال 1953 معرفی کرد که انقلابی در ورزش کوهنوردی و جلوگیری از سقوط کوهنوردان ایجاد کرد.

امروزه پاره شدن طناب کوهنوردی به ندرت اتفاق میافتد. ادبرید و ماموت دو کوهنوردی بودند که طناب های پاراکورد امروزی را اختراع کردند.به طور کلی طناب های کوهنوردی بسیار متنوعی برای اهداف مختلف در دسترس هستند. به عنوان مثال، بیش از یکصد طناب در کوهنوردی وجود دارد.

بسته به کاربرد طناب، یک یا چند مورد از بسیاری از خصوصیات آن (مواد، ساختار، پایان، رنگ، استحکام، دوام، خاصیت ارتجاعی، انعطاف پذیری، قیمت و غیره) تغییر می یابد. به عنوان مثال طناب بکار رفته در غارنوردی عموماً در معرض سایش بسیار است، بنابراین با غلاف محکم تر از طنابی که در کوهنوردی یا رمپ زدن در آن استفاده می شود. با این حال، طناب حاصل بسیار محکم بوده و گره زدن آن دشوار است.

ساختار طناب های پاراکورد ممکن است برای دیگر طناب ها نیز استفاده شود. طناب های عادی (استاتیک) به گونه ای طراحی شده اند که کشش نسبتاً کمی دارند، که بیشتر برای کاربردهایی مانند حمل و نقل مفید است. طناب منعطف (پویا) به گونه ای طراحی شده است که زیر بار سنگین کشیده شود تا شوک یک کوهنورد افتاده را جذب کند.

طناب های منعطف تولید شده برای کوهنوردی توسط UIAA آزمایش می شوند. آزمایش طناب استاندارد "تک" شامل اتصال وزن 80 کیلوگرم (176 پوند) به انتهای طناب است. این روند تا زمانی که طناب پاره شود تکرار می شود. برای طناب های "دوبل" وزن 55 کیلوگرم است، و برای طناب های دوقلو از دو رشته استفاده می شود. علاوه بر این نیروی ضربه نیز اندازه گیری می شود.