روش های آزمون بریدگی دستکش های ضد برش

روش های آزمون بریدگی هنگام مشخص نمودن دستکش ها و لوازم محافظ در برابر برش، مهم است که روش های آزمون و استانداردهای مختلفی که ممکن است به عنوان مرجع قرار گیرند را بدانیم. استاندارد ASTM F1790-97: روش آزمون استاندارد اصلی برای اندازه گیری مقاومت در برابر بریدگی موادی است که در البسه محافظتی استفاده می گردند.

این روش به وسیله کمپانی Dupont توسعه داده شد و در آزمایشگاه هایی مورد استفاده قرار گرفت که دستگاه آزمایشگر عملکرد محافظتی دربرابر بریدگی (CPPT) را دارند. داده های آزمون بریدگی که به وسیله این روش حاصل گردیدند در تعیین سطوح محافظتی در برابر بریدگی ANSI/ISEA بکار رفتند. روش آزمایش ASTM F2992-05: این روش آزمایش برای اندازه گیری مقاومت در برابر بریدگی در آزمایشگاه هایی استفاده می گردد که دارای دستگاه آزمایشگر بریدگی تومودینامومتر ( TDM) می باشند.

ویرایش آخر این استاندارد با روش آزمایش بریدگی ISO 13997 هماهنگ شده است. روش آزمایش ASTM F2992-15: این روش در آزمایشگاه هایی که دستگاه آزمایشگر بریدگی TDM دارند بکار می رود. روش مذکور مقاومت در برابر بریدگی را به وسیله حرکت به فاصله 20 میلیمتری یک تیغ بر روی پارچه محصول آزمایش می نماید. نتایج در واحد گرم گزارش گردیده و 9 سطح محافظتی را از سطح A1 تا سطح A9 به نمایش می گذارند. این سطوح جدید جایگزین مقیاس 5 سطحی قدیمی شده و سطوح اضافه شده تا 6000 گرم برای مواد با مقاومت بالاتر در برابر بریدگی را می پذیرند.

روش آزمایش EN 388-2016: استاندارد اروپایی برای دستکش های محافظتی در برابر خطرات مکانیکی می باشد. اگرچه این استاندارد ویرایش شده همچنان در دستگاه آزمایشگر برش Coup Test استفاده می گردد ولی در حال حاضر استانداردهای دیگری نیز به عنوان مکمل آزمایش برش در کنار این روش قرار گرفته اند محدودیت های آزمایشی که به وسیله روش Coup Test به وجود آمده اند را رفع می نماید. استفاده از روش ISO 13997 به عنوان گامی بزرگ در آزمایش بریدگی به حساب می آید.

تحت این تغییرات، نتایج عملکرد برشی حاصل شده به وسیله استفاده از دستگاه TDM منطبق تر با استانداردهای ASTM F1790-05 و ASTM F2992-15 می باشند. در روش های آزمایش ASTM F1790-97، ASTM F1790-05 و ISO 13997؛ نمونه به وسیله یک تیغه تحت فشار به صورتی که به صورت مستقیم بر روی نمونه حرکت کرده، بریده می شود.

نمونه در سه فشار مختلف و در هر فشار 5 بار بریده می شود. داده های به دست آمده در تعیین فشار مورد نیاز جهت برش نمونه با حد فاصله مرجع 25 میلی متر حرکت تیغه در ASTM F1790-97 و 20 میلی متر در زمان آزمایش با ASTM F1790-05 و ISO 13997، بکار می روند. این داده ها به عنوان رتبه فشار یا نیروی برش نامیده می گردند.

هرچقدر رتبه فشار بالاتر باشد، مقاومت در برابر بریدگی ماده نمونه نیز بیشتر است. لاستیک نئوپرن جهت ارزیابی مقدار تیز بودن تیغه به عنوان یک ماده استاندارد، بکار می رود. در روش آزمایش ASTM F2992-15؛ قطعه مثلثی شکلی از مواد دستکش (پارچه، روکش) بر روی یک ماسوره فلزی در دستگاه TDM قرار می گیرد. تیغه در راستای نمونه تا زمانی که آن را برش دهد، حرکت می کند و دستگاه فاصله حرکت تیغه را تا قبل از زمان برش نمونه که این زمان به وسیله اتصال الکتریکی تیغه و ماسوره را که با بریده شدن نمونه با هم تماس پیدا کردند تعیین می شود را اندازه گیری می کند.

فاصله حرکت تیغه با وزن های مختلفی که بر روی نگهدارنده تیغه قرار می گیرند (جهت به وجود آوردن فشار مختلف بر روی نمونه) نعیین می گردد. نتایج به دست آمده پس از آن جهت تعیین وزن مورد نیاز جهت برش مواد دستکش با حرکت 20 میلی متری تیغه بکار می روند. نتایج به دست آمده به وسیله اعمال 3 وزن و حداقل 15 برش مختلف میانگین گیری شده و به یکی از سطوح A1 تا A9 تبدیل می گردند.

در روش آزمایش Coup Test EN 388؛ تیغه دوار تحت فشار مشخص بر روی نمونه به عقب و جلو حرکت می کند تا زمانی که نمونه بریده شود. این آزمایش به وسیله یک ماده مرجع انجام می شود که آن ماده پارچه کرباس پنبه ای می باشد. آزمایش به این صورت است که ماده مرجع و ماده نمونه به صورت یک در میان در دستگاه بریده می شوند تا زمانی که حداقل پنج نتیجه حاصل شود.

مقاومت در برابر برش به صورت نسبتی از تعداد حرکت های (عقب و جلو رفتن تیغه) لازم برای برش ماده نمونه به تعداد حرکت های لازم جهت برش نمونه مرجع می باشد. این نسبت به عنوان شاخص برش نامیده می شود. هرچقدر شاخص برش بالاتر بوده، مقاومت در برابر بریدگی ماده تشکیل دهنده دستکش بیشتر می باشد. همانطور که قبل ذکر شد؛ آزمون Coup Test با مشکلاتی مواجه می شود در هنگامی که پارچه های با مقاومت بالا تحت آزمایش قرار می گیرند، تیغه دستگاه را کُند می کنند.

در رابطه با این پارچه ها که اثر کُند کنندگی بر روی تیغه دستگاه Coup Test دارند بنا بر آنچه در روش های آزمایش EN 388-2016 و ISO 13997 بیان گردیده می بایست به وسیله دستگاه TDM و یا دستگاه آزمایش برش ISO تحت آزمایش قرار گیرند. این روش ها مقاومت در برابر بریدگی را به وسیله حرکت 20 میلی متری تیغه بر روی نمونه اندازه گیری می کنند. نتایج بر اساس واحد نیوتون می باشند.