کپسول آتش نشانی هالوژنه و نحوه عملکرد آن در زمان حریق

کپسول آتش نشانی هالوژنه و نحوه عملکرد آن در زمان حریق

گاز هالوژن به عنوان مایع تحت فشار در کپسول آتش نشانی ذخیره و با آزاد شدن از کپسول و ورود به محیط به گاز تبدیل می شود. این گاز هیچ گونه خطری برای انسان ها ندارد و می توان از آن برای خاموش کردن آتش سوزی های گروه Cو A، B استفاده کرد. نحوه عملکرد این خاموش کننده به این صورت است که آنها به دلیل سنگین بودن از هوا مانند CO2 حریق را می پوشاند و با قطع واکنش شیمیایی (مثلث حریق) مانع ورود اکسیژن به داخل حریق می شود.

این کپسول آتش نشانی با ترکیبات خود در آتش باعث ایجاد اختلال شیمیایی و از بین بردن شعله های آتش شده و از انتشار آتش جلوگیری کرده و از این طریق آتش را مهار می کند. برخی از این خاموش کننده ها بسیار کارامد و کم ضرر هستند و به صورت دستی و سیار مورد استفاده قرار می گیرند.

کپسول آتش نشانی هالوژنه در زمان تبخیر هیچ پسماندی از خود باقی نمی گذارد و عدم ماندگاری اثرات آن در زمان آتش سوزی یکی از فواید این خاموش کننده ها به شمار میرود. این کپسول های آتش نشانی غیر رسانا بوده و از خوردگی و آسیب دیدن به تجهیزات جلوگیری می کند. همین امر باعث شده از این خاموش کننده برای حریق هایی بسیار حساس مانند حریق های الکتریکی و وسایل الکترونیکی استفاده شود.

گازهای 1211، 2402 و 1301 که معمولاً در این کپسول ها استفاده می شوند در سال 1994 برای لایه ازون مضر و آسیب پذیر شناخته شدند و استفاده از آن محدود و ممنوع اعلام شد. بنابراین گازهایی مشابه با تأثیرات خاموش کننده گی مناسب و غیرمضر مانند هالوترون و FE-36 که در اطفاء حریق نیز خوب عمل می کردند جایگزین گازهای هالوژن شدند. این کپسول های آتش نشانی بیشتر در محل نگهداری قطعات الکترونیکی مانند اتاق های سرور، اتاق های کامپیوتر، کشتی ها، هواپیماها و... مورد استفاده قرار می گیرند.