فرآیند تولید میلگرد به روش های مختلف

امروزه در ساخت و ساز از میلگرد استفاده می شود زیرا مقاومت کششی بتن را افزایش می دهد.

فرآیند تولید میلگرد با استفاده از روش نورد:
به مقاطع فولادی موجود در صنعت چون شمش ها، پروفیل ها، میله ها و غیره، محصولات نیمه ساخته گفته می شود.

برای تولید این مقاطع فولادی (نیمه ساخته ها) از روش های زیر استفاده می شود:

• نوردکاری.
• پرس کاری.
• آهنگری.

برای انجام هریک از این روش ها در ابتدا لازم است فولاد مذاب تبدیل به بلوک هایی شود تا انجام عملیات بعدی بر روی آنها امکانپذیر باشد.

برای تبدیل فولاد مذاب به بلوک ها می توانیم از دو روش زیر استفاده کنیم.

• تهیه بلوک با استفاده از قالب.
• تهیه بلوک با استفاده از روش ریخته گری مداوم.

که در ادامه درباره هریک به طور مختصر شرح میدهیم.

تهیه بلوک با استفاده از قالب:
استفاده از این روش به گونه ایست که در ابتدا فولاد مذاب در ظروف مخصوصی به نام پاتیل ریخته شده سپس در قالب هایی به نام کوکیل ریخته می شود.

تهیه بلوک با استفاده از روش ریخته گری مداوم:
استفاده از این روش به گونه ایست که با استفاده از وسیله ای به نام پاتیل، فلز مذاب به محل دستگاه برده می شود.

برای قرارگیری فلز مذاب در خطوط تولید بلوک لازم است در ابتدا فلز مذاب داخل ظرف تقسیم کننده ای ریخته شده و در نهایت وارد ظروفی به نام منجمد کننده شوند.

برای ساخت این ظروف از مس استفاده می شود و با استفاده از آب به طور مداوم خنک می شود.

در ظرف منجمد کننده پس از آنکه فلز مذاب منجمد شد، فلز منجمد شده را از ظرف خارج می کنند همچنین فلز دارای نیروی وزنی می باشد که به سمت پایین کشیده می شود.

کولرهایی در مسیر نوردها تعبیه شده است تا بتوانند فلز منجمد شده را خنکتر کنند.

پس از پایان این مراحل، عملیات برشکاری با استفاده از قطع کننده هایی که به صورت قیچی هستند یا با استفاده از گاز اکسی استیلن انجام می شود.

سپس در این مرحله بلوک های بریده شده که از درجه حرارت مطلوبی برخوردارند برای عملیات بعدی هدایت می شوند.

فرآیند تولید نیمه ساخته ها:
برای تولید نیمه ساخته ها از روش های مختلفی استفاده می شود که در این قسمت به شرح یکی از این روش ها از جمله نوردکاری میپردازیم.

نوردکاری:
با عبور از بین دو استوانه مقطع فولادی دچار تغییر شکل می شود که به این فرآیند، نوردکاری میگویند.

برای تغییر فرم فولاد نیرویی از سمت نوردها اعمال می گردد که باعث نزدیک شدن ملوکول ها به هم دیگر می شود که این موضوع سبب افزایش استحکام فلز می شود.

عملیات نوردکاری ممکن است به دو روش زیر انجام گیرد:

• نوردکاری به صورت گرم.
• نوردکاری به صورت سرد.

برای فرآیند نوردکاری ابتدا بلوک ها با استفاده از دو روش قالب ها یا روش ریخته گری تولید می شود سپس با گذر از مراحلی چون برشکاری، از بین بردن پوسته های سطح بلوک، زنگ زدایی و غیره آماده می شوند.

پس از آماده شدن بلوک ها به محل نوردکاری حمل می شود البته ممکن است فرم نوردهای آن با وجود تشابه با یکدیگر متفاوت باشند.

فرآیند تولید میلگرد با استفاده از روش نورد:
فرآیند نورد متداول ترین روش تولید محصولات فولادی می باشد زیرا در این روش کنترل نهایی دقیق است.

برای تولید میلگرد، شمش های فولادی در دمای 1100 درجه سانتی گراد وارد کوره می شوند.

پس از آنکه دمای شمش های فولادی افزایش یافت به خط تولید برای نورد فرستاده می شود.

قطر شمش ها در مرحله ی رافینگ طی سه مرحله کاهش یافته و طول آنها افزایش پیدا می کند.

در کارخانه های نورد میلگرد دستگاه هایی چون:

• استفاده از دستگاه کوره برای پخت شمش ها.
• استفاده از شانه های بسته بندی.
• از رول های کوره برای انتقال شمش به مرحله رافینگ استفاده می شود.
• استفاده از قیچی سرزن.
• از رول های رافینگ حهت انتقال مواد به طرف استند استفاده می شود.

موجود می باشد.

عملیات سردکاری:
این عملیات روشی قدیمی می باشد که جهت تولید میلگرد در دمای پایین تر از تبلور با مقاومت بالا انجام می شود.

استفاده از این روش باعث ایجاد بی قاعدگی در ساختار کریستالی می شود که این مشکل بر مقاومت و شکل پذیری آن اثر می گذارد.

مقاطعی که با استفاده از این روش تولید می شود ناحیه تسلیم نداشته و دارای فولاد سخت تری می باشد.

استفاده از این روش برای استفاده در مقاطعی که در برابر زلزله مقاوم هستند مناسب نمی باشد.

میکروآلیاژی:
تولید میلگرد در روش میکروآلیاژی با اضافه شدن مقادیر کمی چون تیتانیوم، نیوبیوم به آرماتور معمولی انجام می شود.

استفاده از این روش باعث تشکیل کاربیدهای بین فلزی شده که باعث تشکیل ریز ذرات مقاوم ساز می شود، این ریز ذرات هرچه کوچک تر باشند مقطع فولادی که تولید می شود مقاومت بیشتری به دست می آورند.

شمشی که با استفاده از این روش تولید می شود به آرامی و در محیط خنک می گردد بنابراین در مقایسه با انواع روش های دیگر مقاومت بیشتری خواهد داشت.در مناطق زلزله خیز استفاده از این روش مناسب می باشد.

عملیات خنک کاری و حرارت:
فرآیند خنک کاری به گونه ایست که فولاد پس از حرارت دهی وارد فاز آستنیک می شود سپس توسط آب یا روغن به سرعت سرد شده و در نهایت ماده ای با ساختار سخت و شکننده به دست می آید.

سپس فولاد خنک شده وارد عملیات حرارتی می شود که در ساختار ماده تغییراتی ایجاد می شود و سبب می گردد سختی فولاد کاهش یافته و شکل پذیری آن افزایش پیدا کند.