برزنت آزبستی مسلح

وجود یک لایه فویل آلومینیومی بر روی پارچه آزبستی باعث شده علاوه بر استحکام مکانیکی، مانع از پراکنده شده الیاف و ذرات آزبست به فضا گردد. در واقع زمانی که آزبست در معرض برش و خراشیدن قرار می گیرد ذرات بسیار ریز آن که با چشم قادر به دیدن نیستند از آن جدا شده و در هوا پراکنده می شود. از این رو استفاده از این پارچه نسوز و الیاف آزبست در بسیاری از صنایع ممنوع شده است تدبیر اندیشیده شده در این حوزه آن بوده است که یک لایه نازل با ضخامت کمتر از 0.1 میلی متر بر روی آن گسترده شود تا میزان پراکندگی آن به حداقل برسد.

ماده اصلی تشکیل دهنده این برزنت آزبستی است. در عین مقاومت حرارتی بسیار بالایی که دارد و سال هاست که در این حوزه مورد استفاده قرار می گیرد اما ماده ای بسیار سمی است. مواد آزبستی از نظر خرد شدن و انعطاف به دو دسته تقسیم می شوند: مواد آزبست ترد و شکننده که به راحتی با دست می شکنند یا خرد می شوند. نمونه های آن شامل عایق کاری لوله آزبست قدیمی و پودر تالک آلوده به آزبست است. این مواد از آن جایی که می توانند گرد و غبار سمی آزبست را به راحتی در هوا آزاد کنند خطرناک هستند.

دسته دوم مواد آزبست غیر شکننده که بادوام هستند. نمونه های آن را می توان در صفحات سیمانی آزبست و کاشی های وینیل آزبست مشاهده کرد. این محصول الیاف آزبست را با استحکام مناسب تا زمانی که محصولات در معرض آسیب قرار نگرفته اند به خوبی نگه می دارد. اما برش دادن یا خراشیدن مواد حاوی آزبست همیشه خطرناک است و منجر به آزاد شدن آن در هوا می شود.

ماهیت این پارچه از دو جزئ می باشد: آزبست و دیگری فویل آلومینیوم است. آزبست به طور طبیعی در بعضی انواع سنگ های معدنی وجود دارد. بعد از استخراج این نوع سنگ که به آزبست یا پنبه نسوز گفته می شود تحت پردازش قرار گرفته و به الیاف مبدل می شود. اولین بار در حدود دویست سال پیش بود که آمریکایی ها به این الیاف گرایش پیدا کردند و از آنجایی که نوع بافت و تولید الیاف آزبست مشابه پنبه است. در اوایل سال های 1900 بود که رویکرد کارخانه های نساجی به سمت تولید الیاف آزبست گروید.

آبست یا آمیان ( در زبان یونانی آزبست به معنی ( غیرقابل تفکیک) می باشد و آمیان به معنی ( سنگ غیرقابل استفاده) نامی باستانی تجاری برای مواد معدنی فیبری و طبیعی است که به دلیل مقاومت در برابر گرما و استحکام کششی بالا در صنعت دارای ارزش بالایی هستند.

این الیاف در شرایط خاص تشکیل می شوند زمانی که برخی از مواد معدنی سیلیکاتی به صورت هزاران فیبر قوی و انعطاف پذیر که مانند الیاف گیاهی هستند متبلور می شوند. از نظر شیمیایی، آزبست همان ترکیب معدنی موجود در سنگ های معدنی می باشد. آزبست یک منبع طبیعی بسیار مفید است، و به طور گسترده از نظر کانی شناسی و برای کاربردهای صنعتی مورد مطالعه قرار گرفته است. استخراج آن از سنگ معدن با توجه به ایمنی در محل کار بسیار بهبود یافته است.

برای تولید پارچه نسوز آزبست، ابتدا الیاف آزبست در مخلوط کن های مخصوص منتقل شده فیبرها سپس با دستگاه های خاصی به یکدیگر تنیده می شوند. الیاف در هم تنیده شده فسرده می شوند و لایه لایه می شوند و در نهایت به صورت lap حاصل می شوند. نوار های باریک آزبستی، به نام روینگ، از lap ساخته می شوند. در این مرحله می توان الیاف دیگری مانند پنبه یا ریون نیز به آن اضافه کرد. روینگ ها با تابیده شدن و پیچ خوردن شکل داده می شوند و الیاف را تولید می کنند. سپس الیاف می تواند به نخ تبدیل شده و از نخ برای ساخت پارچه برای پوشاک، طناب، قلاب و یا حتی نوار استفاده می شود.

استفاده از آزبست در ساخت پارچه برای تولید پوشاک غیر مجاز است چرا که خاصیت سمی این ماده معدنی در نتیجه آثار سرطان زایی آن غیر قابل جبران است. در حال حاضر، از الیاف و پارچه های آزبست برای ساخت بسیاری از مواد مقاوم در برابر حرارت در ساخت منسوجات و پوشاک محافظ استفاده می شود.

بخش دیگر تشکیل دهنده این پارچه فویل آلومینیوم است. فویل آلومینیوم که اغلب به اشتباه فویل قلع نامیده می شود، ورق های بسیار نازک از جنس آلومینیوم است که به دارای ضخامت کمتر از 0.2 میلی متر تهیه می شود. از سنج های نازک تر تا 6 میکرومتر (0.24 میلی گرم) نیز استفاده می شود. به دلیل خاصیت انعطاف پذیری خوب فویل آلومینیوم، علاوه بر کاربردههای صنعتی، کاربردهای زیادی هم در مصارف خانگی پیدا کرده است.